aşkların en dirisi, sözlerin en güzeli, yazının en derini, yemeğin en lezzetlisi, kızın en güzeli, oğlanın en filintası hep aranan. yok ama doruklara kazık çakmak ve sabit kalakalmak. ara ara olur böyle şeyler. bir an en zirve ve bir an en çukurdayızdır. genelde de aralarda ıslık çalarız ki budur yaşamak.

hep uç dediğimizde, kanırttığımızda orada bir durmak lazım. uç dediğimiz zaman olur çukur etkisi yaşatır. ötesi berisi derken, ucundan kanar insan.

o çok ender anların buhuru burnumuzda bir halde aralardakini yok saymak; ya da aralara burun kıvırmak yaşamı küspeleştirip, insanı cüceleştirendir.

sakin yaşamak lazım ve barışık. balık tutmak gibi. oltana mı geldi çek al. gelmedi mi bekle, yolu düşerse gelecektir.

hem uçarılığımız da efendiliğimiz de bizimdir. deli de biziz, cesur ve korkak ürkek de. hepsi kendi yerinde ve zaman zamandır yaşamda.

bir gün türk filmi aşk yaşayıp, on yıl o aşkın türküsünü dilimize doladığımızda, öyle zamanlarımızda dolandığımızla kalırız.

ufak tefek şeyleri de adamdan saymak lazım. onlara kıymet vermedikçe beklenti katsayısı yükseliyor ve yaşamda darallar çoğalıyor ki sonrası cesetleşme evresi. yaşarken çürümek, istenmeyecek belki tek şey olmalı.

herşeyin en güzeli, sadesi.

şu an böyle, yarın belki bu da kesmez. bu herkesin kendi özne ve özdeliğincesi.

beklentilere harcanan mazi
damarını tıkıyor geleceğin


not: yazın tarihinde ilk defa namus kavramı doğru kullanılmıştır.