Aslında su gibi çocuğumdur ben. Sararmış yaprakların arasındaki mevsime merhaba demiş taze çimen gibiyim. Rabbim böyle yaratmış hamdolsun. Kendilerinin neden sevilmediklerini anlayamazlar insanlar çünkü hep kendi gözlerinden görürler dünyayı bende göremiyorum başkalarının gözüyle yada görmek istemiyorum.Benim Gördüklerim ya hep doğru geliyor bana yada ben doğruları yanlış biliyorum. Efedimiz (sav) geliyor aklıma; Bir köpek leşinin yanında geçerlerken herbirisi çeviriken kafalarını ve iğrenirlerken leşten, Efendimiz sav. dişlerini gördünüzmü nekadarda beyazdı diyor.Hani güzel bakmaya çalışıyorum inanın ki güzel göreyim.
Diyorum ki: Neden sevmesinler ki beni hani şeker gibi adamım. Ama ben mi öyleyim yoksa acıya şeker diyen ben miyim. Birden aklıma H.Z Ali geliyor….
Bir gün adamın teki çıkıyor ve diyor ki: Ya Ali ben seni çoook seviyorum hatta canımdan bile çok. H.Z Ali’nin cevabı ilginç oluyor : İnanmıyorum nedeni ise ben seni sevmiyorum. kalp kalbe karşıdır sen beni sevseydin bende seni severdim.
Buna göre beni sadece benim sevmediklerim sevmiyor yada ben sevilecek biri değilim....
Aslında söz konusu olan sadece birebir sevgi değil. Sevmeyince insanın içine başka şeylerde zuhur ediyor, böyle sayfalara yazılamayacak cinsten;gıcık oluyor,çekemiyor,ve maalesef nefret oluyor hani delikanlılık yapıp diken attı diye gül atacağım diyorum amma beceremiyorum vesselam .
Benim sevmediğimi başkasının da sevmemesini istiyor, benim konuşmadığımla kimsenin konuşmasını istemiyorum.Dünya adeta benim etrafımda dönüverecekmiş gibi geliyor o duyguları hissettiğim anda. Aslında bu düşüncelerin yanlış olduğunu biliyorum ama Engel olamıyorum fikrime.Kimi zaman birbirini tutmuyor fikrim ile zikrim kimi zaman her ikisi de aynı oluyor hem düşündüklerim ve söylediklerim.
Sonuç olarak kendim bu şekilde hissederken başkalarının benim hakkımdaki olumsuz düşüncelerini hissettiğimde ben rahatsız oluyorum.Yani iğneyi hafif batırdığımda çuvaldız batmış gibi canım acıyor. Andolsun ki kimseye kin gütmek istemiyorum.
Çok bilmiş,kendini beğenmiş,ukala,yalancı, ikiyüzlü ve tüm insanların nefret ettiği şeylerden bende nefret ediyorum demek ki benden nefret edenler bende bu özellikleri görüyorlar ve bende onlarda..
Şimdi özel birinin yerine koyuyorum kendimi, bu nasıl bir bakıştır yarabbi!! Hiçbir şey göremiyorum, kendimi onun gözünde öldürüyorum. Dinlediğini dinliyor, geçtiği yollardan seke seke geçmeye çalışıyorum. Memlekitine gidiyorum, meleketi; Türkiyem,anadolum, Edirne’den kars’a yollarım hep onun.
Kurt seviyorum, börtü böcek, ve iki bardak su her daim masamda duruyor, belki beraber iki yudum içeriz diye.
Empati kendini başkasının yerine koyup sonuca yaptığı şeye onun gözünden bakmak gibi bir şey di diye hatırlıyorum.Ben çoğu zaman yapıyorum ve sonuca ulaşamayınca yani bir kerede onlar ben gibi düşünemeyince kızıyorum, hem kendime hem onlara demek ki diyorum, düşüncelerinde bile kendilerini senin yerine koymuyorlar.
Hadi oradan be......