Televizyon dizileri hayatımızın önemli bir parçası. Özellikle de çalışmayan ev hanımlarımız için. Çalışmayan’dan kasıt, kendi evi dışında, bir iş sahibi olmayan. Yoksa ev hanımlarının işleri çok zaman bizimkilerden ağır. “Diziler” diyorduk. İnsan seyretmeye bir başladı mı oraydı buraydı, şimdi ne olacak falan derken, kaptırıp gidiyor kendini. Başlanınca seyredilmeyecek dizi yok gibi. Ama favorilerimizin, bir hafta yayın saatini beklediklerimizin ayrı yerleri var. İnanır mısınız daha önceden severek seyrettiğim dizileri artık bıraktım. Neden mi? Kendimi enayi hissettim de ondan. Daha doğrusu bizi enayi yerine koyduklarını, sırtımızdan nasıl para kazandıklarını anladığımdan. Reklam almak, para kazanmak tabiî olarak televizyoncuların vazgeçilmezi. Aksi hâlde çark dönmez. Dizinin heyecanlı bir yerinde reklam giriyor; normal. Reklam bitiyor merak ettiğiniz, beklediğiniz yerden dizi devam edecek. Belki de o andaki işinize ara verip sigaranızı yakıyorsunuz. Haydaaa, bir de tanıtıcı reklam… İşte o anda kulaklarınız uzamaya başlıyor yani eşek yerine konmaya başlanıyoruz. Ne demek “tanıtıcı reklam” ? Diğerleri de tanıtım için değil mi? Fark nerde o zaman? Tanıtıcı reklam daha mı renkli, daha mı çarpıcı? Neyse, tanıtıcımız da bitti. Bu sefer de film tanıtımları başlıyor. Nihayetinde kaldığımız yerden devam.
Beterin beteri var denir. Sırtlarından yapışık ikizler varmış. Ömür boyu bu şekilde yaşamaya mahkûmlarmış. İkizlerden biri bu durumdan, yaşadıkları bu hayattan durmadan şikâyet edermiş. Diğeri “çok söylenme, beterin beteri var.” dermiş. “Yahu bir ömür sırtımızdan yapışık yaşıyoruz; daha neyin beteri olsun!” dermiş şikâyetçi. Gün olmuş, yıllar geçmiş, iyimser olanı ölmüş. Ölenden ayrılmak da imkânsız. Kötümser, ömrünün kalanını sırtındaki cesetle yaşamak mecburiyetinde kalmış.Al sana beterin beteri.
Reklamlar da öyle değil mi aslı biter tanıtıcısı başlar; tanıtıcısı biter film parçaları başlar; o da biter bir iki küçük reklam daha…
Eşekliğe devam edersem sırtıma semer vurmaya devam edeceklerini bildiğimden, artık dizi seyretmiyorum. Seyredenlere de hayırlı reklamlar diliyorum.



15 Haziran 2007