Kar yağıyordu.Her gün sabah sekizde Kars’a giden minibüs kalkmıştı.Başımı örttüm sıkıca giyindim.Dışarı çıktım, hava o kadar da soğuk değildi.Minibüs durağına gittim,etrafta kimsecikler yoktu.Köşedeki bakkala girdim.Sonraki minibüsün saatini sordum. Onda olduğunu öğrenince telaşlandım.Çok geçti, yetişemeyecektim.Düşünürken,bakkal sabah çayından bana da ikram etti.Çayı verdi,şeker var kaşık yoktu.İstedim -Biz kullanmayız’
dedi.Karşımdakine baktım sobanın üzerindeki demlikten,tek şekerle iki bardak çayı bitirdi.
Ben tek şekerle ancak,üç yudum alabilmiştim.Bakkal farkına varıp bıyık altından güldü.Tezgahtan şekerliği verdi.
-Galiba buralara yeni geldiniz
dedi.
-Evet,altı ay oldu
dedim.
-Sekiz buçukta bir köy minibüsü gelecek,seni ona bindireyim
dedi.
Az sonra minibüs geldi.Bindim, boş bir koltuğa oturdum.Şöyle bir etrafıma bakındım.Hiç bayan yoktu.Minibüs hareket etti.Biraz sonra bilmediğim bir dilde kaset çalmaya başladı.Daha sonra yolcular bazen şoförle bazen birbirleriyle konuştular.Konuşulanlardan hiçbir şey anlamadım.Pencereden dışarı bakıyordum.Birden panikledim,hiç bilmediğim bir yola girilmişti.Garip bir korkuya kapıldım.Eyvah kaçırılıyorum galiba diye iç geçirdim.Sustum konuşmadım.Zaten, dillerini anlamıyordum ne sorabilirdim ki. Bir müddet sonra değişik köylerden geçtiğimizi fark ettim.Kar hızını arttırmış camlar buğulanmıştı.Köyleri geçtikten biraz sonra minibüs durdu.Şoförle muavin aşağıya inip,bir şeyler konuştular.
O an büyük bir korkuya kapıldım.Yoksa kaçırılmış mıydım? İçimi iyice sıkıntı bastı.Iğdır yolunda öldürülen dört kişiyi anımsadım.Sırtımdan buz gibi ter aktığını hissettim,gözlerim doldu.Bütün sevdiklerim gözümün önünden geçti.Minibüstekilerin konuşmaları beynimde çan gibi yankılanıyor kulaklarımı zonklatıyordu.Birden muavin bagajdan aldığı bir halatı sallayarak geldi.Eyvah! bu halatla ellerimi mi bağlıyacaklar yoksa boğacaklar mı diye düşündüm.Dondum kaldım.Sadece kalp çarpıntılarımı duyabiliyordum.
San ki ;onlar kaplan ben ceylandım.Birden muavin minibüsün altına doğru eğildiğini gördüm.Şoför de eğildi.Meğer araçta zincir yokmuş halatı;zincir niyetine tekere bir şekilde bağlamaya çalışıyorlarmış.Oh! dedim bildiğim bütün duaları okudum.Şoförle muavin araca bindi ve minibüs tekrar hareket etti.Biraz gittikten sonra yollar tanıdık geldi.Şehre girdik.İçimi bir sevinç kapladı,en yakın durakta indim,şükrettim.Dönüşte olanları kendi minibüs şoförüme anlattım.Aldığım cevap, o aracın kaçak çalıştığı,jandarmaya yakalanmamak için tali yolları kullandığı şeklindeydi.