İÇİMİZDEKİ ÇOCUK...

Hani hep duyarız:" İçimdeki çocuk " sözünü ! Şairler, yazarlar ve her insanın dilinde, kaleminde
ve de " içinde " dir o çocuk.

" İçimizdeki çocuk" bazan zemheride sevgi güneşimiz olup ısıtır bizi bazan da en sıcak bir yaz
gününde, hüzünlü hâliyle,duruşuyla güneşte üşütür bizi !
işte böyle bir şeydir " içimizdeki çocuk" Kimi zaman paylaşır oyuncaklarını bizlerle; kimi zaman da
ağlar en ufak bir oyun-bozanlık icât edip !

Bir şeyler eksiktir" içimizdeki çocuk" ta bütünlemek isteyen ya da bir şeyler fazladır eksiltmemiz gereken.
Dengede durmamızı, his ve gönül dünyasında uygun adımlarla, sevgi denen o şehire kılavuzluk edendir
" içimizdeki çocuk " !

Kısacası ne zaman ve nerede, nasıl bir tepki ya da memnuniyetlik göstereceği gizemlidir " içimizdeki
çocuk" denen o çocuğun !
O çocuk dediğimiz çocuk, aslında bizim küçültülmüş büyüklüğümüzün bir renkli ya da renksiz fotokopisidir !
Öyle bir fotokopi ki her baskıda bizi bambaşka dünyalara götürür. Bazan bir Samanyolu oluruz bazan da bir
Pollyanna !

Ve elinden şekeri, oyuncağı alındığında gözlerinden kin ışınları çıkan bir uzaylı olur o anda " içimizdeki
çocuk " !

Hadi şimdi herkes içindeki o çocuk ile yıldızını barıştırsın
.
Sevgi ile, bir kırmızı karanfille, bir kan kırmızısı gül ile ve sevgi dolu bir gönülle içimizdeki çocuğun
gönlünü alalım !
Merhaba " içimdeki çocuk " !

OKTAY ZERRİN