Yaşanmamışlıklarım var yaşadığımdan çok daha...
Sevinçle tasanın birbirine karıştığı duygularla yaşanmamışlıklardan ödünç almak İSTİYORUM bir parça, sonra geri verilmek üzere...
Ilık bir rüzgar girip içime serinletirken bir temmuz sıcağında,
sevinçlerimi duyumsuyorum kederlerimi kapatırken. Hüzün veren ne varsa yanmış bir kağıt parçası gibi, dökülmeden kalması için nafile uğraşmanın sevincini DUYUMSUYORUM.
Ben yakmadım, apansız esen bir ateş rüzgarı tutuşturdu, sevinç ormanlarımı.
Kederin bu kadar sevinçle sarmaş dolaş olacağı aklıma gelmemişti...
Silmek istiyorum, kederli, yanmış, kağıtlarımın yazılarını
Şimdilerde donup kalmaması için yüzümdeki gülümsemenin mutluluk tohumlarını alıyorum bahçeme ekmeye… Yinede biliyorum az birazdan bahçemde bu tohumla birleşerek kederli toprağı ile fidana dönerken karartacak gökyüzünü heybetli yapraklarıyla …
Şimdilerde donmuş bir filmin karesinde kalmak istiyorum beynim , bedenimle... . Ve dondurulmuş resim karesi oluveriyor, oracıkta filmden kopmuş bir şerit gibi yaşanmamışlıklarım…
Yolunu kaybetmiş ,şaşkın bir karınca oluveriyor hayalini dahi kuramadığım yaşanmamışlıklarım .
Kışın son aylarında sıcaklara aldanıp açan bir ağacın çiçeği oluveriyor donmuşlukları görmeden …
Boyuyorum tüm sıcak renklerle gökyüzünü ve bir bulut ekliyorum beyaz beyaz yağsın diye ..
“Söz mü” söz mü , SENİ karanlık yıldızların ışığı YAŞANMAMIŞLIKLARIM…?

deren bulut