İPİN BİR UCU BENDE DİĞER UCU NERDE BABA ?

ÖNSÖZ

Yayın evine , mektup
Neden bu kadar heyecanlısın diye sordu telefondaki genç ses . Aslında telaşlıyım , sabırsızım 35 yılın birikimi , her yerden yazılmış notlar öyküler çıkıyor bir yerlere sıkıştırılmış , birbirine karışmış . Birinin başını buluyorum birinin sonunu sonunda bir kısmını düzenledik , yeğenim Melis ÖZDAR ‘ la . Günlerce yayınevi aradık aslında tek istediğim dürüstlüktü ve bu çalışmaları insanlara ulaştırmak .
Benim bir sözüm vardır : “DÜRÜSTLÜĞÜN CEZASI MÜEBBETTİR VE AF KAPSAMINA GİRMEZ .” Hayatın zorlukları ne olursa olsun ben bu cezaya razıyım . Sizden ricam gönderdiklerimi gördüğünüzde böyle olur mu diyebilirisiniz böyle yazılır mı ? Tüm yazdıklarımın sorumluluğu bana ait tekrarlı cümlelerin farkındayım bir gerçekçi yazar olarak tanınmak isterim tekrarlar hepimizin yaptığı şeyler değil mi ? Önemsiz notların ve tarihlerin kalmasını istiyorum onlar olmazsa kitabım eksik olur , birde şiirlerin her birinin altında ismimin . Diyelim ki kitabımı bir insan okudu sonra çekirdek külahı yaptı o kitaptan koparılmış külahla çekirdek yiyen kişi şiirimi okudu , ismimi merak etti olamaz mı ?
Şimdi içinizden böyle önsöz olur mu destan gibi . Reklam gibi . Neden olmasın . 35 yıllık emeğin hiç mi hatırı yok .
Göz aşinalığı olsun diye internette yayınladığım şiirlerimi okuyan başka şehirden tanımadığım bir insan haber yollamış : “ Karamsar şiirler yazıyor “ diye . Umut beklentisi ile yazılan şiirler karamsar diye tanımlanabilir mi ? Buna okuyucu karar verecek . Ben bir başka şair arkadaşa şiirlerine umut kat demiştim oysa . Şiirlerimin de ortalara serpiştirilmesini istiyorum , okuyucu şiir molası vermiş gibi olsun .
Hiç tanımadığım Mehmet ‘ e mektupları ayıracaktım ama kıyamadım . O mektuplar şiir seven birbiriyle hiç karşılaşmamış iki şiir seven arasında bir gün Kayıp Mehmet ‘le karşılaşırsak bana gönderdiği iki mektup var , izin verirse onu da yayınlatacağım .
Ben yazmaya başladım ya kendimi durdurmam zor .
Son söz olarak bir kişi bile okuyacak olsa bu kitabı yayınlayalım . . .

JALE KESKİNKILIÇ