Bir selam vermeden ve bir selam dahi almadan selamsızca geçti seneler…Acımasızca işledi saatim ve takvimler sessizce tüketti o güzelim günleri…Ve küçücük kaldı yüreğim…Küçücük kaldı sevgilerim…
Ömrüm yirmiyi gösteriyor şimdi.Her zamankinden daha derin duygularım,her zamankinden daha anlamlı kurduğum cümleler…Ve oysa daha anlamlı olmalı bu yaşlarda sevmek;çünkü daha başka bir renge bürünüyor şimdi umutlarım…Dünyaya baktığım o küçük penceremden daha bir başka görmeye başladım sanki…Sanki toprak başkaymış,yeşil başka yeşilmiş ve bambaşkaymış maviye bürünmüş koca deniz.Sonra yosunlar ve martılar…Ama küçücüktü yüreğim.Küçücük kalmıştı, sisli havalar ve soğuk rüzgarlar esmiş üşümüştü .Yağmurlar düşmüştü gözlerimden damla damla..Mevsimime hazan, sesime hüzün, kalemime yalnızlık düşmüştü...Yüreğimde o kadar çok sevgi vardı ki karşılıksız çoğunu sildi gördüğüm nefret...çoğunu yıktı nedensiz öfkeler...Ve bir çoğunun da üzerine riya perdeleri düştü ve kaybolup yitti ardında...İçimdeki köhne sevgilerden sıyrılıp sığınmak istedim şarkılara umarsızca...Yarı aydınlık bir dünyaya içimdeki tüm sevgiyi boşaltmak istedim...Ama kabul görmedim...Kimseyi sevemez oldum sonra ;güvenemiyordu çünkü her seviyorum diyene...
Saçlarımdaki Karadeniz kokusu lahuti kaldı bu şehirde.Gözlerimdeki yaşlar dem be dem yeşertti ıssızlığımı,yalnızlığımı.Mavi göğün ve o mavi koca denizin hırçın dalgalarıyla raks eden beyaz martıların sessiz çığlıklarına şahit olamadım...Yağmurlar yağdı,toprak kokusuna hasret kaldım...Güneş parladığında çocukların neşeli cıvıltılarını duyamadım...Ve küçücük kaldı yüreğim..Çaresiz bir hasret bu içimde köhneleştirdiğim...Oysa ne kadar farklıydı küçük bir kız çocuğuyken;hiç kimsenin ikinci yüzünü bilemezken...Oysa kocamandı yüreğim benim ve kocaman severdi.Bir dev gibi sevdaları vardı insanlara dair,maske nedir bilmeden.Şimdi senelerin selamsızlığına ve sabahsızlığına,acımasızlığına saatimin dev gibi sevemez oldu;küçücük kaldı yüreğim,çok derinlerde kaldı sevgilerim...
Bir selam vermeden ve bir selam dahi almadan umarsızca geçti seneler…Acımasızca işledi saatim ve takvimler sessizce tüketti o güzelim günleri…Ve küçücük kaldı yüreğim…Küçücük kaldı sevgilerim…Ömrüm yirmiyi gösteriyor şimdi.Her zamankinden daha derin duygularım,her zamankinden daha anlamlı kurduğum cümleler…Ve oysa daha anlamlı olmalı sevmek;oysa daha başka bir renkte olmalıydı şimdi umutlarım…Dünyaya baktığım o küçük penceremden daha bir başka görmeye başlamalıydım sanki…Yirmi yaşındaydı ömrüm..Sanki toprak başkaymış,yeşil başka yeşilmiş ve bambaşkaymış maviye bürünmüş koca deniz.Sonra yosunlar ve martılar…Ama küçücük kaldı şimdi yüreğim...
21 Mart 2009
Edirne