Ben hiç senin yerinde olmak istemezdim...
Azrail’in yanında göndermeyi sevdiğimi...



Neler yaşadım şu kısa hayatımda
Sen benim tek hatıramsın
Hiçbir zaman doymadım sana
Doyamam bin yıl daha yaşasam
Günlerden sen
Aylardan sen
Yıllar zaten hep sensin…



Zamansız bir gidişti gidişin. Bak şiirleri öksüz bıraktın gittin. İstanbul o koca şehir anlamışımıydı sensiz kalacağını bunun için miydi günlerdir döktüğü göz yaşı..


Ardında kalanlar… Bütün bıraktıkların şimdi parçalanmış sol yanlarıyla seninle …

Ben seni hiç tanımadım ki ne adını bildim ne suretini gördüm. Haberini aldım sessizce çaresizlik içinde havası değişti çaresiz bir İklim’e büründü buralar ..

Ya Ansızın gelen haberin. İstanbul dedim sevenleri ayıran şehir, bumuydu büyüklüğün?



Nasıl ayrılacağız biz seninle
Ömrüm bin yıl olsa da doyamam sana
Ellerim ellerinde olsun daima
Beni sen uğurla son yolculuğuma



Şiirlerin hissetmiş miydin yalnız bırakacağını bindiğin trende yerini çok erkenden alacağını.
Ve bu yolculuğuna sevdiğin adamı yanında götüremeyeceğin için ağladın mı?
Ağlama melekler hiç ağlar mı?



Bütün kelimeler yetersiz şu anda
Söylenecek ne çok söz var aslında


Son yolculuğunda yoktuk belki ama dualarımız seninleydi dört tarafı şiirlerle çevrili Ada…

Saçıma düşmüş bir beyaz daha gördüm bugün ne zaman çok üzülsem beyaza döner sıkıntım.
Senin hatıran olsun Ada tanımasam da seni.

Işıklar kapandı artık yolculuğun hayırlı olsun. Ve ne kadar şanslı olduğunu unutma Aşk diyemediğiniz Aşkı sonuna kadar tattın ve de ne kadar çok sevildin.


Mekânın cennet olsun Ada aramızda olmasan da biliyoruz ki onunla /onlarlasın...


(Kayahan’ın şarkı sözleridir. Haberi duyduğum andan beri geride kalanların acısnı anlamaya çalıştım)