HAYAT KARMAŞASI

İmge on dokuz yaşındaydı.O güne kadar hayatı çizgisel bir hareketti ve ilerliyordu.Onun için hayat kitapları, arkadaşları ve kendisiydi.Daha sonra hayat anlamsızlaşmaya başladı.Sanki çizgisel olan zaman dairesel olmuştu.Her gün aynıydı.Her gün bir diğerinin aynı,kendi etrafında dönüyordu dünya gibi.

İnsanlardan uzaklaşıp bir köşede, küçük bir inde, kapalı bir kutuda yaşamak istiyordu sadece kitapları ile birlikte.Çünkü insanlardan bıkmıştı.İnsanların her bir bakışı, her bir sözü bir ip olmuş üçgen şeklindeki darağacına asılmış İmge’nin boğazını sıkıyordu sanki.O uzaklaştıkça hepsi üstüne geliyordu.İmge bütün bunları anlamak istemiyor,bütün de İmge’yi anlamak istemiyordu.Artık İmge bundan kurtulmalıydı.Çünkü etrafındaki o dengesiz insanlara inat; daha ılımlı,daha esnek ve sevecen bir yaşam sürmeliydi.İmge ne üçgen şeklindeki darağacında bir ipe asılmayı ne de karanlık ve ıssız bir odada yalnız yaşamayı hak ediyordu.
Bunu hak eden,yani kendilerini hayatın çarkı olarak gören, dümdüz bir çizgide yürüdüğünü sanan oysa hayatın zikzaklı yolları üzerinde boy veren,başladıkları yöne hep hareket eden insanlar hak ediyordu...
Değil mi?


SUAT ASLAN
22.05.2010