masummuydum ben yoksa sadece kuruntularımdan ibaretmiydi saflığım.vazgeçilmez olmayı isterdim ya hani peki vazgeçilmezim neydi benim ya da kimdi? hiç düşünmüşmüydüm var oluş sebebimi.çok yakıştırdığım aşkı hayatımda kaç kez yüceltebilmiştim en sade haliyle duygu selinin.kaç insan tanımıştı bir yumruk büyüklüğündeki kalbim, taşıyamayacağı kaç yüke meydan okurcasına germişti omuzlarını lütüfkarca sırtım.esaretime kaç kez meydan okumuştu beynimin içinde kopan fırtınalar hoyrazca bir okadarda tarifi mümkün olmayan ruheviyatımın arasında.çokmu beyaz kalmıştı geçmişimin doğum şevkatindeki riyakar gözlerden uzak anne sütündeki görülmeyen hayalleri.benmiydim meydan okumak için virana hayatta yalpalaya yalpalaya düşe kalka inatla yürüyen yoksa hayatmıydı ciğerlerimin zarını tenimden ayırırcasına şahlandıran...