Sabahın ilk ışıklarıydı.sessiz bir sokak ortasında sadece uzaklardan işitilen bir fırtına sesi duyulur gibiydi.Aniden önüme bir şey dikiliverdi.o an çok korktum yok korkma dedi bana bir bardak su uzattı.Bana dönerek bu ıssız,kimsesiz sokaklarda ne işin var diye sordu. Bende sevdiğim birini kaybettim onu bu sokaklarda aramaya geldim dedim.Hadi kızım oradan dedi bana bu sokaklarda bir çöp bile yok senin buralarda dolaşman bile sakıncalı dedi.Bende neden dedim bu sokakta bir aşık bir adam var dedi ve bu sokağa her geleni korkutur yada bana sevgilimi bulun getirin der...Bendehergün o sokağa gider dolaşırdım ama bana hiç görünmezdi. Bağırır,çağırırdım görünmezdi.ve birgün aniden önüme çıktı ve bu sokaklara neden geliyorsun diye sordu bana bende ilk bakışta tanıyamadım çünkü çok değişmişti.Onu tanıyamam normaldi ve sonra sustu ve bana bakmaya başladı bende ona tam konuşacaktım ki...ortadan kayboldu.O günden sonra hep o sokaklarda yürüdüm onun bakışı ve kayboluşu gözümün önünden bir an gitmiyordu.Birgün nasılsa karşıma çıkacaksın diye evime doğru yürüdüm ve evime varınca pencereden dışarı baktım ve o karşımdaydı.dışarı çıktım ama yine yoktu.Ben yoksa hayal mi gördüm diye düşünmeye başladım.o günden sonra o sokağa gitmez oldum.ama içimde bir his vardı ki onunla yine karşılaşacaktım.Akşam kararımı verdim ya onunla girerim bu eve ya onsuz dedim ve o günün sabahı o sokağa gittim.Gittim ama ne göreyim birde masalar kurulmuş çiçeklerle donatılmış bir sokak olmuş kuş bile uğramayan sokak bir anda insanlarla dolmuş taşmış ve karşıma dikildi.Bana dediki benimle bir ömür yaşarmısın dedi ve bende evet dedim.yıllardır kavuşamadığım sevgilime sonunda kavuştum.kavuşamayan sevgilileri bile allah birleştirir.