Ayaklarıma dolanmış bir film karesi, pürüzlü bir sessizliği getirmiş; yerlerde sürüye sürüye. Küçük adımlarla yıpranmış saçları, beklenmedik bir ayazın habercisiymiş; sessizliğin saç diplerinde. Fark etmeye çalışırken zamanın umarsız akıntısını, o kaçıp gitmiş bile daha duymadan adımı.Bırakmaya çalışırken yalnızlığın kollarını, o çoktan uzaklaşmış kaçırmadan tadını… Uzak mı diye sorarken her şey; yakınmış gibi geliyor sanki sözlerin… Korktun mu diye sorarken herkes; şakaymış gibi geliyor kovaladığım hayallerim…
Sonra sorumsuz bir uçak sesi… Öyle sorumsuz, öyle sinsi… Bordo bir ipin hevesi kaçmış ilmiğine bir fiske vuruyor… Öyle hafif, öyle acıtıcı… Balmumundan yapılmış gibi eriyor sanki gözlerim… Aralanmış pencerelerden akıyor dokunduğum hayalin…
Bunaltıcı bir dargınlık yaşıyorum gözlerimle… Saltanatını süren bir yalnızlık dalga geçiyor sesimle…Yazdığını sandıkça kalemim, inandırıyor kendini bu tatlı sarhoşluğa.Soluk aldığımı gördükçe aldanıyorum, korktuğumu sandığım yarınlara…
Sonra kaçamak bir damla sesi… Öyle sakin, öyle gizli… Şeffaf bir aynayı yere fırlatıyor… Öyle umursamaz, öyle asi… Camdan yapılmış gibi kırılıyor sanki göz bebeklerim… Uzak şehirlerden dökülüyor parçalanmış ellerim…
Saçlarıma örülmüş bir film sahnesi, dikenli bir suskunluğu getirmiş; tırnaklarını bileye bileye. Derin bakışlarla onarılmış ruhları, umulmadık bir sıcağın habercisiymiş; suskunluğun köklerinde. Anımsamaya çalışırken günün güçlü sırlarını, o çoktan anlatmış bile daha görmeden acındığını. Tutmaya çalışırken gölgenin avuçlarını,o çoktan sarılmış bile uzatmadan yanılgısını...