Bugün seninle buluştuğum o bankta,titreyen yüreğimi anımsadım bir an. Heyecandan bir kelebek kadar,narin bir kus kadar ürkek yüreğimi anımsadım.Üşüyen ellerimin parmaklarımın arasında sıcacık oluşunu,omuzlarıma koyduğun paltondaki aşkın kokusunu ve aşkın gözlerindeki mutluluk ışığını anımsadım.Uyku girmedi gözüme,ilaçlarımı almama rağmen uyuyamadım.Sabahı bekledim perdesi yarım açık camımda.Nefesimden buğulanan camımdan birlikte yürüdüğümüz caddeye baktım canım.

Dedim ki;günün ilk ışıklarıyla gelecek.İnşallah uyumamıştır.Bilmiyorum ki;belki de uyumuştur.Bugün çok yorulmuştu.Çünkü;beynim uyusun diyor.Çok yorgun sevdiğim.

Yüreğim ise,’Hayır uyumasın,çünkü çok özledim diyor.Ve bekliyorum,nefesimle buğulanan camıma,sevdiğimin adını yazıp,dua ediyorum:

_’ Uyuma aşkım,uyuma!Bebeğim,seni çok özledim!’