Umuda atılan yolculuğun mutluluk zincirini çektim bugün limanımdan. her yolculuğun ardından açılan valizlerim mehtabın en yakamozlu denizini barındırıyordu kokusunda.



birbir topladım eşyalarımı yüzüm acıyla buruşmadan hemde. her yolculuğum kaçışım olmuştu, her kaçtığımda birşeylerden yenilginin ağırlığıyla ihityarlamıştı ruhum. ama bu seferim gençleşen bedenim oldu.mutluluk gözlerimden akan yaş, sevgi ise kahramanımın özlemi oldu bende. vaktin geçmek bilmediği yolculuklarımda, valizlerimle brlikte peşimden gelen kaçtıklarım yoktu bu dönüşümde.



bana yakışmayan bi gidişti ama bana yakışan bir dönüş oldu. şeytanlarımı taşladım, bana melek olarak görünenlerinde maskesini düşürdüm üstelik. asla pişman olmayacağım bi dönüştü bu ve acıdan nefes alamadığım günleri uyuttum koynumda.



verilen değeri layıkıyla alamamanın beceriksizliği ve beni düşüncelerimde yanıltmayan insan silüetlerine tanık oldum birde. sonra dedimki kendi kendime "hani benim kahramanım nerede ? "