Sen gülünce güller kıskanır seni,kokularıyla ön plana çıkmak isterler, ama yanlarından geçince sen, dağılıverir rehaları. Korkarlar bülbülleri elden gidecek, bülbül artık yalnız sana ötecek.
Rüzgar saçlarının tellerine ayrı ayrı nüfuz eder. Yoksa bu kadar mı şekilli uçuşur bu saçlar. Sağdaki zülüfler, çok minik bir kavis ile arkaya giderken, sol yanındakiler neden yüzünün yarısını örtüyor?
Sen yolda yürürken rüzgar eşlik ediyor. Günahtır diye daha neleri diyemiyorum.Rabbim özenerek yaratmış seni.O gözler,o yanaklar,hele o dudak.Ölünce gamzene gömsünler beni.

Yüze karşı övgü hoş karşılanmaz.
Arkandan destanlar yazarım sana,
Rabbim nazarlardan korusun seni,
Gece gündüz dualar ederim sana.

Diye diye şiirler yazmak istiyorum adına. Bazen dörtlük, bazen ondörtlük hatta mümkünse yüzkırkdörtlük şiirler.

Sen yokken bir şeyler çıkıyor az da olsa elimden ve dilimden. Sen geçerken aklımdan,yüzümde bir gülümseme nedenini bilmediğim.Geçerken aklımı da beraberinde getirdiğin. Kendime; geçte olsa gelebildiğim....
Yanımdan geçince zaten, gerisini sen düşün, hele hele bana bir ne haber değişinde…
Bir dizi vardı kendi gününde , kendi saatinde hani. Bir keresinde Feleğe dayandım gülüm, öldüm de uyandım gülüm diyordu şarkıda,
Sonra Memati...de Mal bul Kazım diyordu.
Ha işte Sana öyle kalakalıyorum,
Afedersin, mal oluyorum..