Zombie
"Bir kafa daha asıldı düşükçe
Çocuk yavaşça aldı
Ve şiddet büyük bir sessizliğe sebep oldu
Kimde hatalıydık?
Ama görüyorsun, bu ben değilim, bu ailem değil
Kafanın içinde, kafanın içinde savaşıyorlar
Tanklarıyla ve bombalarıyla
Ve bombalarıyla ve silahlarıyla
Kafanın içinde, kafanın içinde, ağlıyorlar...
Kafanın içinde, kafanın içinde
Zombi, zombi, zombi

Hey, hey, hey, kafanın içinde ne var?
Kafanın içinde

Zombi, zombi, zombi?

Bir anne daha parçalanıyor
Kalp kontrolü ele alıyor
Şiddet sessizliğe sebeb olduğunda
Hata yapmış olmalıyız
Bu aynı eski konu 1916 dan beri
Kafanın içinde, kafanın içinde hala savaşıyorlar
Tanklarıyla ve bombalarıyla
Ve bomblarıyla ve silahlarıyla
Kafanın içinde, kafanın içinde ölüyorlar... "

Cranberries



zombie destekli..uzun..küçük bir yazı..

dünyanın her yerinde ki "bütün öldürmeler" için...

belki dudak büküp, romantik bir söylem diyeceksiniz?..
hatta burun kıvırıp.. romantiğin romantiği..bu sefer iltifat sayılmayan...
ironik bir, "romans" diyen de çıkabilir ?
duyguların, akla! galip gelmesini istiyorum yine
umut ediyorum ki ;

insan unutur öldürmeyi...
...........

Zombie...
İngiltere’de bir çöp kutusuna konulan bomba sonucunda
ölen küçük çocuk için ,
yapılmış bir şarkı...
"1916 dan beri".. sözü ile, IRA’ya gönderme yapılıyor..
(1916, IRA’nın paskalya ayaklanması ile ortaya çıkışı)

çözümün...
terörle çözümsüzlüğünü... söylemek istiyor..
"ne kadar haklı" olunsa bile...

ama, şeytan dürtüyor ;

teröre ,asıl sebep olanı..
çaresizliğe düşüreni..
sorgulamamak mümkün mü?
katletmenin ağır suçunu,sonsuza kadar taşımak ..
bir bedel değil mi ?
katleden de bir kurban değil mi ?
haklılık ya da haksızlık, içindeki "en"leri sormaz mı ?
ötekini ! bizden olmayanı...öldürmek bir hak olabilir mi ?
sebeplerin sonuçları..sonuçların sebepleri hep ötekiyle mi sınırlı ?
en sonunda..sebebi olmayan oluş;
"bana gölge vermeyen ağaç"
gölge... vermediği için, keselim mi ?

etik, bunun neresinde duruyor ?
"
Levinas , Etik için bir "azizlik standardı" önerir: Başkasının sorumluluğunu,
başkasının da bana karşı sorumluluk yüklenip yüklenmediğini beklemeden,
tersine çevrilemez olarak yüklenmek... Azizlik standardı sıradan,
ortalama ya da genel olarak paylaşılan standartlardan ayrıdır.
Etik, ezici tamamlanmamışlık duygusuyla, kendinden hiçbir zaman
hoşnut olmamayla tanınır. Etik için vicdanı rahatlatan bir pratik olamaz.
Modern etikte başkası, tamamlanmaya doğru giden yolda benliğin
önündeki engellerin en korkutucu olanıydı. Levinas,
modern etiğin ilkelerini tersine çevirerek, daha önce sorgusuz sualsiz benliğe
atfedilen önceliği başkalığa verir. Postmodern etikte başkası,
sorumlu olunan öznedir. Postmodern etik, başkasını,
ahlaki benliğin layık olduğu mevkie eriştiği süreçte çok önemli
bir karakter olarak yeniden kurar.
Levinas’ın sözleriyle, postmodern etikte,
"insanın insanlığı, öznellik, başkası için bir sorumluluktur."
"
hemen bütün dinlerde..özellikle, Tevrat’da kalın hatlarla vurgulanmış..
on emir’den biri ;
"Öldürmeyeceksin ! der..
ne yazık ki..
" insan öğüt! dinlemez"
Bu mistitism karşısında,Einstein ise ;
’Emirle gelen kahramanlıktan, bilinçsiz ve bilinçli şiddetten yana
olacağıma kendimi yok ederim daha iyidir’ derken,

başka bir Öldürmeyeceksin ! diyen ;
Hermann Hess..
idealizmle, nihilizm arasında kalan ..
gündelik hayatı..idealleri sorgulayan insanın yazarı
Nietzcsche’nin Zerdüş’ünün yolunun takipçisi..
tünelin sonunda, ışıkta olabileceğini gösteren
"Ben vatanseverim ama, önce insanım.
Her ikisinin bir arada yürümediği yerde daima insana hak veririm".
diyor
yoksa...Öldürmeyeceksin !... Öldüreceksine dönüşen..
fark arayışlarında..Alice’in ,ardına düştüğü..."White Rabbit" denilen ,
bir anlam yitirimi mi ???

"beyaz tavşanın" arkasında..
kendisinini ararken.. kendi cevabında soru...
duyanlar...duymayanlara ... duyursunlar diye
bizden, bir yazar..şair sesi ;

ÖLDÜRMEYECEKSİN

Dinlerin buyruğuydu
Öldürmeyeceksin
Tapınaklarda çaktılar çarmıhları
Elleri kanlı camilerden çıktılar
Kalem kırdılar yargı yerlerinde
Peygamberlerini dinlemediler

Kudurgan dalgalar
Tekneleri yutar denizlerde
Çöllerden esen yeller
Ekinleri kurutur
Bil ki umut yeşildedir
Yenilmeyen yeşilde

Benim küçük serçem
Kanaryam bülbülüm
Kuru dal çalı diken
Konmuş ötersin

Öt sen, öt, kardeş sesin
Sulara rüzgârlara karışsın
Zalim ürksün sağır işitsin
Öldürmeyeceksin!
Necati Cumalı

şebnem