1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
743
Okunma
kapıkulu askeri gibi hissediyorum kendimi tek farkımız onun adında kapısı var, halbuki ne onun ne benim çalabilecek dahi bir kapımız var.. sonra vuruyoruz vatanın en işlek caddelerine bak yine orda da fark var
o asker bense itinayla işkencelik bir zibidi, bazıları abartıp hatta iltifatla gominist bile diyebiliyo, aşk olsun ama..
sonra ben kapıyı bırakıp askere koşuyorum, kapı da askeri bırakıyor birden, asker ve kapı! kapı açılıyor asker kapanıyor sanki mevzilenirmişcesine.. ne kapıyı ne askeri anlayabiliyorum ama onlar birbirlerini anlıyorlar yada ben öyle sanıyorum... sonra asker beni vuruyor, kapı yüzüme kapanıyor.. ama artık çok geç....
Cevap Yaz