mucize...
nedir sahi?
mucize...
neyin nesi?



’mucizeleri akılla kavrayamazsın...’ // Bab-ı Esrar//




Diyordu kitapta. Mucize denilen şey sahiden var mıydı? İnsan hiç karşılaşmadığı birşeyi nasıl tanıyabilir ki? Bundan sebep, varlığına da yokluğuna da olan inancım günden güne, istemeye istemeye de olsa kayboluyor, zayıflıyordu. Gerçekten mucize denilen şey var mıydı? Var da akıl yoluyla kavranamadığından mı göremiyor ya da algılayamıyordum, karşılaşsam da çıkaramıyordum... Bir mucize olabilir miydi benim hayatımda da benim için, benim hikayem için!

Eğer akıl devreden çıkıyorsa, öyleyse kalp yoluyla bulmalıydım onu... Neden arıyordum veya aramak mı gerekiyordu ki bulmalıyım diyordum? Belki yalnızca bakmak gerekiyordu hani şu gönül gözüyle. Herşey mucize belki, ama ille de fazlasını istiyor insanoğlu. İlahi bir sır var, mucize buysa bu!

Hayatın özünde, içinde ve dışında bir mucize var! Bir gün elinize bir kitap alırsınız hayatınız değişir, mucize gibi... Bir gün bir insanla konuşursunuz, yine hayatınız değişir, mucize gibi... Bir ezgi kulağınıza takılır işler değişir mucize gibi...


Ne olduğunu bil(m)iyordum mucizenin sanırım var olmalı! En azından öyle umuyordum. Aynı anda farklı yerlere bölünebilmeyi bende umut ediyordum. O dağın karşısında seyre dalmayı istiyordum, boyaların içinde gökkuşağına dönüşüvermeyi, bir uçurtmanın kuyruğuna takılıvermeyi, bol kepçeden hoşgörü verebilmeyi, boşluk manasına erebilmeyi istiyordum.


Belki budur mucize benim için, belki yalnızca benimdir mucize olan, kendi içimdedir MUCİZE! Allahım ne güzel yaratmış herşeyi, işte en büyük mucize; işte insanın kendisi. Tam şuan baktığım, tam şu an gördüğüm şey ve bütün bunları görmemi sağlayan Yarabbi ! Bana verdiği aklım ve gözlerimdir mucize...


Yaşayıp da bilmiyor, biliyor ama yaşayamıyor olabilirim...
Biliyorum ki ilahi adalet varsa, gerçekler önüme serilecek ve dilediğim her şey payıma düşen miktarda hayatıma eklenecek! Şimdi bende o şarkıda ki gibi gece/gündüz sayıklıyorum;

’Bulur mu bulur benide günün birinde bir mucize, duayı duaya ekliyorum...’



fulya...