Şehre kıran girmiş,yaşanmazmış.

Pek inanasım gelmedi fakat,göçebeler bile uğramıyor artık nedense.Atıyorum ceketi sırtıma,malum,sol cebimde sevda,Gitmeliyim,görmeliyim diyorum,yol alıyorum.Geçtiğim yerler yıllar öncesinden kalma,siyah beyaz.Gittiğimden beri değişmemiş fakat şaşırmıyorum,nedenini soruyorum,bilmiyorum.

Yeni bir şehre inme macerası.Fakat yine malum, bu farklı.Ufak bir umut vardır içinde insanın her zaman.O yüzden işte,dilimde karınca duası.

Sokaklar dolusu kalabalıkta,neşeye,kuş uçuşu mesafelerde uçuyorum,olmadık yerde sert duvarlar çıkıyor önüme,dudaklarım hızlanıyor.Hezarfen’ın kanatlarını kuşanıyorum,gökyüzü alabildiğine açılıyor.Huzurluyum,neşeyi arıyorum.

Göze alabildiğim kadar hüznün arasında, eğer diyorum bir tutam "o" yakalayabilirsem,kalırım bu şehirde.Varsın çingenesi göçebesi uğramasın, ya da rivayete göre, kıran girsin şehre.

O aşk nasıl bitmişti sahi.Kimdi bırakıp gitmeyi beceren,seviyi doruklara çıkarmışken.Bir dip köşe bulup girdiğimde, sen inziva demiştin diğeri delilik,ben aldırmamıştım.Gerisini hatırlayamıyorum,ötesiyse unutulmuyo.


Takvimde bahar vardı.Tam el ele tutuşulup gezilesiydi havalar.Dolusundan kaçmadan ahmak ıstalanlar altında,göstere göstere âşikar, bir bahar boyu sırılsıklam kalmak vardı.Mevsim bahardı,hatırlıyorum.Aslında seninleyken hiç bir mevsim, ya da ay özletmedi kendini.İstediğimiz vakit kışı getirebilirdik ya da bir demet papatyadakırlara çıkıp bahar edebilirdik.Sahi neden bahardı mevsim.Nasıl bitmişti o aşk.Ne diyordum ben...Hah tamam,Herşey ne kadar da güzeldi.Mevsim bahardı,Takvimde şaka gibi bir nisan.


Bugün,
uçurtmaları göğe saldım.Sana göre "inziva" yaramadı fakat "delilik" iyi geldi.Ceketi dönerken bir budağa astım,sevda iç cebinde kaldı.Uçurtmaları sormadın.Onları ben yaptım, hem de rengarenk.Neşeyi bulamadım, döndüm durdum, baktım olmuyor huzurla yetindim.Uçurtmalarım gökte nasıl olsa dedim.Anlayacağın herşey değişti.



Dilimde karınca duası,
içimde uçurtma sevinci,
inanmayacaksın belki
mevsim yine bahar mevsimi