Yasamak yasak bir aski yasarken kalbimizi inadina zorlayan bir anlik korku.Bazen dudaklarimizin kenarina bulasan zavalli bir tatli zerresi gibi manasiz,birak hissetmeyi yalanmis bir zerrenin tadini aramakla gecen bir sorgudur.Hepimiz verdigimiz sözlerin üzerini sanki hic verilmemis sayarak masum bir kalem kaniyla cizip yeni dogmus bir bebek gibi görünmekle sucluyuz.Elbette bazen sorgulanan sadakatte ihanet gibi garip gelir insana.Cogu zaman fahiselerle sevk pazarligini ucuza kapatmanin aptalligindaki haz kadar mutluyuz.neyimizi satmaliyizki verdiklerimizi geri alalim bu insan görünümlü mahluklara dokunmadan parcalanmis hayatlar,yagmalanmis sevdalar,bir gecelik yaribaygin ihitraslar koparirken o zavlli basini gövdenden acimadan.Yillardir bakmayi unuttugun gercekler aynasini iki parmak genisliginde silde bak su zavalli haline.Bu kadarmi yalanci olmak zorundayiz yoksa ruhumuzdami bir kirlenme var bilinmez.Nerden biliriz ugruna ocaklar yikilan,agatlar yakilan bir sevdanin iki güzel söz ile (ki senin söyledigin sözlerin yaninda bes para etmez) bütün yelkenleri suya indirip amansiz bir sevismenin icinde bulunacaginin sevgilinin.Simdi...askmi seni kaybetti senmi aski bilinmez.Balcikla günesi sivamaya calismak gibi sende icindeki o gün be gün büyüyen insan azmani yarayi en pahali ilaclarla onaman imkansiz.her dokunusunda bir ölüm,Her baktiginda kimligi belirsiz bir parmak izine rastlayip, hayatta hep azap cekerek yasayacagini bilmelisin.Var olusundan mezara kadar isyanin incitecek ruhunu,yalin ayak kosmaktan sana,ates olup yanmaktan sana,bu cilekeslikten sana bir kimsesiz mezar tasinda bitecek yolculugun...