bekledim... bir ömür boyu bekledim ben;önce büyümek denen o gözde büyütülen sancıyı bekledim sabırla.sandım ki büyüyünce daha kolay olacak her şey,daha az can yakacak hüzünler...büyüdüm;ilk büyük hayalkırıklığımı armağan etti zaman bana,büyümenin ne melun bir şey olduğunu öğrendim.
beklemeye devam ettim;zaman ilaç dediler çünkü.zaman geçti,değişti iklimler,başkalaştı insanlar;haticeleri bırakıp neticelere bir baktım ki bir onlar değişmemiş:acılar kalmış yine herkes gibi bana da.bekledim,hala bekliyorum;biliyorum zaman geçer,zaman öyle bir geçer ki hemde silindir gibi ezer insanı.günler değişir,mevsim değişir,yıllar kovalar durur birbirini;herşeyi geride bırakır da insan, bir hüzünlerine kıyamaz.bir onları taşır yanında yarınlara...bir acılar miras kalır mücevher kutularında;anadan kıza,babadan oğula...
YAMAK’DAN:)