ATAM,HEDEFİ ŞAŞIRDIK !

Atatürk, Türkiye’nin Cumhuriyetin kuruşlunda ilk olarak yok olan sanatın yeniden yapılanmasına çok önem vermiştir. Çünkü, milli kültürü yansıtmak için bir sanat anlayışının oluşmasını şart görüyordu. Sanatın Türk Milleti için önemini şu sözleri ile ifade etmiştir:
“Güzel sanatlarda muvaffak olmak, bütün inkılaplarda başarıya ulaşmak demektir. Güzel sanatlarda muvaffak olamayan milletler ne yazık ki, medeniyet alanında yüksek insanlık sıfatıyla yer almaktan ilelebet mahrum kalacaklardır”
Atatürk sanata önem vermesinin en önemli sebebi ise sanat ve devlet kavramından ayırmadığı içindir. Çünkü ikisinin de ortak kaynağı,toplum ile ilgilidir. Sanat, gerçeklerini toplum vicdanından alır toplum ile bağlantısını yitirmeksizin, devletin sanatı ve sanatında devleti yüceltmesini düşünmektedir.
Büyük Önder Atatürk, kültür ve sanat alanında da birçok yenilik getirmiştir. Ankara’da otel, lokanta yokken O Avrupa’ya resim, müzik tahsiline insanları yolladı.
Cemal Reşit Rey, Ulvi Cemal Erkin, Adnan Saygun gibi kompozitörler Çallı İbrahim, Namık İsmail gibi ressamlar bunlardan bazılarıdır …
Türk müziği, Mustafa Kemal Atatürk’ün önem verdiği bir diğer konu olmuştur. İlk Türk operasının hazırlanması için ünlü müzisyen Adnan Saygun’u görevlendiren Atatürk, Cemal Reşit Rey’e de ilk konservatuarı kurdurmuştur.
Cumhuriyetin kurucusu Atatürk’ün sanatçı tanımına uygun sanatın ne anlama geldiğini benimseyen sanatkarlara, ülkenin o zor durumuna rağmen desteğini kesmemiş,üretmeleri için tüm imkanları seferber etmiş,sanatta desteğinin karşılığını da,Türkiye ’de yüksek bir medeniyet seviyesine ulaşılması hedefini yakalamış,Türk sanatlarının öncüsü ve mimar ve tüm Dünyanın ayakta alkışladığı bir Önder olmuştur.
Şu çağda bizler halen daha Cumhuriyetin ilk yıllarında yetişen sanatkarla sanatımızı idame ettirmeye çalışıyoruz.Arada yetişen sanatkarlar ise para ve siyasette kurban gidiyor…Yeni nesil sanatkarlar ise yeterince kendilerini ifade edemedikleri içinde sanattan vazgeçiyor…
Günümüz de sanatkar anlamı bazı çevreler yüzünden o kadar basitte indirgenmiş durumda ki akademisyenler ve gerçek anlamda ki sanatkarlar ne kadar uğraşsa da azınlıkta oldukları için dışa vurumu sağlayamıyor…
Medya da,magazin programlarında çıkan halk kitlesini çoğaltmak için yaptıkları işleri sanat ve sanatçı olarak nitelendiriliyor…Ne kadar çok halk kitlesine sahipse o kadar iyi sanatçı oluyor ne yaptığı verdiği mesaj hiç önemli değil…
Ne yazıktır ki artık ne sanat toplum için ne de sanat sanatçıya özgü olandır kavramları tek bir kalıpta toplanmış sanat para için yapılır kavramına kendini teslim etmiş. Sanat da artık reyting kurbanı olmuş…
Ata’nın bahsettiği devlettin yücelmesin de paralel olan sanat ve sanatçının anlamını verilen değeri ise;
Daha devlet tiyatrosu kurulmamışken, İstanbul’daki şehir tiyatrosu sanatçıları Ankara’ya gelerek o zamanki Türk ocağında temsiller verir. Atatürk de bu temsillerin birinde bulunur ve sanatçıları Çankaya’ya davet ederek ağırlar. Hepsine ayrı ayrı iltifat eder. Ayrılma vakti gelince, Reşit Galip sanatçılara, Atatürk’ün elini öperek veda etmelerini söylediğinde, Ata’nın cevabı şu olur:
Hayır, sanatkar el öpmez, sanatkarın eli öpülür.
…
Yaklaşık nüfusu 71 milyon olan Türkiye de 10 kişiden 7’si para için yapılan sanatla uğraşıyor. Bu kadar çok sanatçısı olan bir ülke Neden Dünya devi olamıyor? Neden kendini ifade edemiyor?

Eli öpülesi sanatkarlar çok az olduğu için mi veya el öpen çok sanatçı olduğu için mi, Sizce?



Dilek AKINCILAR