Ben evde oturmak için okumadım ki....Çalışacaktım...İş kadını olacaktım....Kendi evim olacaktı....Rengarenk koltuklarla,rengarenk yastıklarla süslü bir salon....duvarlarımda rengarenk tablolar....Hayatımı renklendirecektim...Kendi renklerimle.....

Ben evde oturmak için okumadım ki.....Sevdim okurken,sevildim...Sevilmek rengarenk geldi bana..O an unuttum hayallerimdeki kendi renklerimi...Sadece sevdiğimin renkleri vardı gözümde....Evlendim...Hala rengarenktim...ama sevdiğimin renkleriyle rengarenk...Çocuklarım oldu..renklerim daha çoğaldı...Çok güzeldi herşey...

Ben evde oturmak için okumadım ki....Ne zaman çocuklar okula gitmeye başladı,renklerim solmaya başladı...Sevgili işe gidiyor,çocuklar okula....Ben dört duvar arasında kendi renklerimi özlemeye başladım....Seviyordum,seviliyordum ama...herkes gidince ben gidemiyordum biryere....Sanki evin bekçisiydim.....Yada kapıcısı....Veya aşcısı....Temizlikçisi....Ben bunlar olamazdım ki....Ben iş kadını olacaktım.....

Ben her şey oldum....Ama istediğimi olamadım...Ben yokum ki....Ben mutsuz olmak için okumuşum....Şimdi renklerim siyah ve beyaz