Bir kalp atışında yakalarım seni, bir an geçip gidersin yüreğimden selamsız sabahsız, kalp krizi geçirir gibi, ağır bir hastalığa tutulmuş gibi nefessiz kalırım o an. Yandığım günler gelir aklıma sende kaybolduğum, seninle var olup seninle yok olduğum günler. Unutmadım inan hiçbir anını bu sevdanın. Ne zaman bunaldıysa yüreğim senden kalan anıları topladı içine. Biliyorum bendim, susmayı öğreten yüreğime….

Her sabah bir umudu yeşertmeye çalışırım pencerelerde, gittiğin yere dalar gözlerim, dudaklarım hep aynı cümlede gezinir durur. Yaşlı bir çift geçer yoldan kol kola. Zamansız bir hayal deyiverir yüreğim buna. Zamansız hayaller beni, ruhumdan vurur. Her sabah gözlerimi açtığımda uykulardan, kuru bir öksürük gibi düğümlenirsin boğazımda, öksürsem çıkacaksın içimden, korkarım öksüremem…

Şimdi unutulmayan bir hikayenin, en ücra köşelerinde gezinir durur cahil cesaretim. Hani elimden tutan olsa bir uçurumdan aşağı atlayıvereceğim. Oysa kaç yıl geçti adını düşürmeyeli dilime, kaç kere geri döndüm isminin heceli yollarından. Kaç kez kanattım dudaklarımı adın yüzünden. Bilmemelisin biliyorum, seni unutamadığımı, an gelip seni kalbimin en derin kuyularından çıkardığımda, gün yüzüne. Bir tebessüm sarayı kurulacak yüzüme. Belki yeniden alışacağım hayat denilen bu kısacık rüyaya. Yeniden umut etmek için vakit ayıracağım kendime. Yeniden seni sevmek için ümit edeceğim ve gözlerim gözlerine aldanacak, seni yine, yeniden ben seveceğim…

Solan çiçeklerin adına gül diyorlar bu şehirde, oysa hiç solmaz benim adına gül dediklerim. Biliyorum solduğun gün içimde, bende öleceğim. Bir kalp atışında yakalarım seni, bir an geçip gidersin içimden sessiz sedasız, elimi kalbimin üstüne koyarım. Kısacık bir an sürse de bu gelgitler. Biliyorum sen hep ordasın.

Yusuf MESCİOĞLU