Beyazlaşan Anılar…

Saçlarımın arasında gezdirdim parmaklarımı, öylesine…
Gözlerim, aynada ki gözlerime kilitlendi..
Sonra gülümseyerek gözlerim, aynada ki saçlarıma baktı..

Neydi, O öyle?
Sanki daha bir beyazlaşmışlar mıydı ne..

Doğrudur..
Demez miydim ben hep; “her bir beyaz saç telimde anılarım yatar içinde ve
her birinin vardır mutlak bir sebebi.” diye…

Şimdi kaç tel daha beyazlaştı?

Bilmem!..

Umurumda da değil ayrıca..

Ama bir şey var umurumda olan..

Birçok zamanlarda olduğu gibi,
“nedenini” biliyorum gene!..

Çok yaşlıyım bu gün,
çook!...
Bin yaşın üzerindeyim bu gün..
Ve çok yorgun, çook!..

Şimdi gidiyorum, saçlarımı okşamaya ve onların gönlünü yapmaya..
Kırılganlar iyice, benden de yorgunlar..

On’lar; bana BEN i hatırlatacak, ben de On’lara, geçmişi...


Semra KILINÇ
Tarih: Sormayın bana, çok yaşlıyım çok!...