Bu seferki kaybetmek Hiçbirine benzemiyor…
Tarif edilemez Bu acıyı taşımak, Bu huzursuzlukla yaşamak…
Hani olur ya hayatta birine çok bağlanırsın hemde çok. Üstüne titrersin, en koktuğun şey ise onu kaybetmektir. İşte benimkisi onu kırarak Kaybetmek…Tarif edilemez bi acı…
Artık günler farklı gelmekte; Amaçsız, nedensiz ve de Boş…Daha ne olduğunu anlayamamışsın ama hayatın çoktan değişmiştir Bile…Yüreğine batar durur Ne yapsan boş; yalvarsan ne çare…
Belki O bunun bu kadar farkında değildir. O kaldırabilir affetmemeyi.
Üstüne titrersin, ağzından çıkan tüm kelimeleri önce düşünerek özenle seçersin. Yüzü birazcık asık olsa onu tekrar güldürmek için yapamayacağın şey yoktur. Ve doğrusunu söylemek gerekirse onu kaybetmekten korktuğun için sevdiğini bile söylemeye cesaret edememişken…Onun kalbini kırarak kaybetmek…Dayanılmaz anlatılamaz bu….
Artık belki umursamaz bile hatta bu yüzden kızgın olmadığını bile söyler. İçinde fırtınalar kopar canından can gider ağlasan ne fayda …Onu düşünüp mutlu olduğun zamanlarda yine Onu düşünürsün ama artık bu tarifi olmayan acıyı yaşarsın….Diyorum ya tarif edilmez…..