Aradığında vakit çok geçti.
Rüyasında görmüş beni, ölümümü!
"Neredesin!" diye sordu,
"Her zaman olduğum yerdeyim" dedim.
Sinirlenerek tekrarladı sorusunu, birazda endişeyle.
"Neredesin dedim sana!" diyerek çıkıştı.
Hoşuma da gitmedi değil hani.
"Aklındayım hep, yetmez mi?" dedim,
Hıçkırarak ağlamaya başladı...
Elimde sigara resminin karşısında olduğumu söyleyemedim.
O ağladı ben sustum, sıktım dişlerimi uyuşana dek
Kendimi O’ndan tutana dek sustum
Gözlerinden akan yaşlar dudaklarına varana dek sustum
Dudaklarının kıvrımlarından esen nemli, tuzlu hıçkırıklar sabrımı taşırdığında
Ne gurur kaldı ne erkeklik
Şimdi birlikte ağlamaya başlamıştık
Birlikte bir şey yapmayalı o kadar uzun zaman oldu ki
Tuhaftı, ilk bakış gibiydi, ilk öpücük gibiydi
Yaptığı hırsızlığı, suçunu görmezden geliyordum
Ya da unutmuştum o an yüreğimi çalıp gittiğini, terkettiğini!
O ağlıyordu ben ağlıyordum...
Elimi uzattım, dokunmak istedim ama dokunamadım!
Öpmek istedim avuç içlerini hasret hasret denize, olmadı!
Koklamak istedim yine siyah saçlarını ciğerlerime dek, olmadı!
Hissetmek istedim kalbimin yanında duran kalbini, her zaman ki gibi,
Hissettim fırtına çobanı kalbini!
Hıçkırıklarının arasında duyabildiğim tek şeydi deli gibi atan yüreği, yüreğim!
Aklım yine şaşkındı, yeryüzünde Adem ve Havva’dan beridir değişmeyen tek şey için çok gençti...
AŞK...
Yüreğimin sahip çıkmayı unutmadığı şey!
Dudaklarımdan süzülen ses dalgalarına hazırlıksız yakalanan aklım tekrar şaşkınlık içindeydi...
Adeta otoritesi yıkılmış bir ebevyn gibi...
"Sen benim nerede olduğumu merak ettin ve ya etmedin... Ben senin nerede olduğunu biliyordum;
Kalbimdeydin, Aklımdaydın, Saklımdaydın hep..."

O gece uyuyamadım hiç, karanlık tavandan gülümsüyordu bana
Eline geçirdiği kağıt parçacıklarını uçak yapıp yüzüme atıyordu
Bilmiyordu ki kağıtlarda Ona yazdığım şiirlerim vardı
Keyfini bozmak istemedim Küçük Sevgilim’in
Olsun, tekrar yazarım dedim
Gözlerimi kapatarak rüyama davet ettim sabaha karşı...


30-10-2010
-Tozlu raflara bir senaryo daha...