durumdan dürüm çıkarırım
kurumdan kömür çıkarırım
ankaradan timur kovalarım
manzaradan mantar toplarım
iki ile ikiyi çok güzel çarparım..
asla bölmem bölücülük ölücülüktür

uyurken horlayabiliyorum
asabileşince parlayabiliyorum
yürürken simit yiyebiliyorum
kusursuz kul olmaz tabii
dökülen susamları toparlayamıyorum..

şimdilik haarikayım
müthişe az kaldı
süppeerr hiippeerr bile olabilirim
ama kendimi tutuyorum
kulaklarımdan kafama mandalladım
çünkü inanılmaz olmaktan korkuyorum..

inanılmayınca neye yararım been..

benimle gurur duyuyorum
kendimle iftihar ediyorum
varlığımla kıvanç duyuyorum
şahsıma bayılıyorum
kendimi düşündükçe
haşmetimden ürperiyorum
tüylerim diken diken
kıllarım kaktüs oluyor
aynaya baktıkça
koltuklarım kabarıyor
sandalyelerim sevinçle tepiniyor
ama kanepem yan gelmiş ööylecene yatıyor alçak
beni kıskandığından şüpheleniyorum..
nerde kalmıştık
burnum zurna
kulaklarım trampet
kirpiklerim piyano
gözkapaklarım ritim tutuyor
gözbebeklerim göbek atıyor
yirmidokuz dişim birlik içinde "lülülülüüü.."
diye zılgıt çekerken
ayak parmaklarımın tırnakları
kıskanmadan, muhalefet etmeden
en ufak bir komplekse kapılmadan
pabucumun tavanına tıpırtıpır vurarak
beni alkışlıyorlar....

tinimden ödümden dalağımdan
usumdan hipotalamusumdan amigdalamdan
hiç bir iitiraz yok....

hepsi huşu içinde biat ediyorlar bana..

nefsim çok nefis
onu seviyorum sayıyorum
topluyorum.. çıkarıyorum..
çarp.. bölmeden tekrar sayıyorum
yaşasınn!
gene bii tanecik çıkıyorum
öyle seviniyorum ki
bizzat ellerimi baş üstüme
kaldırıp kaldırıp
çaaak!.. çakk!.. yapıyorum..

bak bak bak!...
ulen ben neymişim be
zurnayım sanıyordum
kıskananlar defolsun
beğenenler darbuka

................................
Günde iki kere;
Gece yatarken ve sabah kalkarken okunur.
Mahcubiyeti şımartır,
Aşağılık duygusunu gebertir,
Dünyevi acılara dayanma gücü verir,
Kimyasal gıdalara bağışıklık kazandırır,
Bünyeye şifaadır.
Bedavedir,
Yarasın.