Düşündüm ama bir türlü anlayamadım.
Niye yaşıyor, neden ölüyoruz?
Kimdir bizi buna isteğimiz dışı mahkum eden
Bizi yok etme isteği neden?
Böylesine çaresiz bırakan nedir
Millet olarak hangi yasağı çiğnerken ve kim suçüstü yakaladı bizi.
Hangi güç neye dayanarak neyle sorguladı düşüncelerimizi
Hangi zindan hapsetti ümitlerimizi.
Sahi kaç yaşındaydı umut. Gökyüzü kaç yaşında.
Toprak kaç yaşında ve kaç yaşındadır acılarımız
Acılarımız gibi kimselere kısmet olmayan,
sevinçlerimizde vardı elbette.
Ve ne zaman kırılacaktı zincirleri
hiç bir günahı olmayan masum rüyalarımızın ?
Koynumuzda umutla bakan bir “ sevgili ” resmi bulunmuş,
Yüreğimizde “ aşka ” dair yasak dizeler doluymuş,
Umudun ve barışın düşmanıymışız,
Anlaşılan bu diyarda sakıncalıymışız.
Oysa Sevmek hiç bir zaman çılgınlık değildir.
Ve hiç bir memleket yasasında yasak değil.
Neden bedeli hep biz ödüyoruz
Neydi bize bu dünya’ yı düşman ettiren neydi.
Hangi cevaplar açıklar bu soruları,
Hangi düşünceler yoldan çıkarır beynime saplanan sancıları
Ve neden bu hayat bizi bu kadar yordu.
Oysa bu hayattan beklentilerimiz vardı
En savunmasız anımızda yapıldı umutlarımıza suikastlar.
Zamansız terk etti sevdiklerimiz
Bütün nihayetlerde gözyaşı kaldı bize
Oysa haklılığımız biliniyordu bütün hayat mahkemelerinde
Nedense savunulmuyordu,
Ama bilinmesi gerekirdi
Halkın korunmadığı ülkede adalet hüküm giyer.

27/10/2010 SEYİTHAN AL