Allah’ım,
Haşa, Sana ”Yoksun” diyenler,kendi varlıklarına nasıl akıl erdirir ve nasıl “Varım” diyebilirler???
Varsın Sen… Sen Varsın Allah’ım,
Varsın ki Ben varım. Ben diye bir şey var yaratılan. Yaratmak diye bir şey var. Varsın ki, Elim ayağım, gözüm, kulağım,bütün azalarım,tam da olması gerektiği gibi.İşte, yerli yerinde…Kalbim var bir de,hissettiğim, Aklım var bildiğim, Sen gibi görünenin ötesinde.Göremesem de var, Senin gibi görünmeyenle aşikar.

Varsın ki, Kainat boyanmış ilahi boyan ile.
Ne rengi bir, çimenin denizle; ne de kokusu bir, bir çiçeğin diğeriyle. Zamanı da ayrı, gündüzün geceyle…
Güneş de izin verdiğin ölçüde ısıtıyor dünyayı.Ateş de Yakması gerektiği kadar yakıyor ve verilen sayı kadar düşüyor toprağa yağmur.Bilinen ve bilinmeyen kaç canlı,can verilen, nasipleniyor toprağından….

SEN, Varsın ki, dirlik var. Birlik var, BİR var. SEN varsın. BİR sensin.

Tüm sayıların, sayılanların kendinden sonra geldiği ve Onunla başlayan BİR… İçinde tüm sayıların gizlendiği, Onunla türetilen BİR.Onsuzluk ise sıfırdır, sıfırlıktır…Kendini O’ndan önce ve,önde görmek,, Onun önüne geçmeye çalışmak sıfır…Sıfırsa hiçlik,hiçbir şeylik,yokluk,yok oluşluk….

Varsın ki Sen, AŞK var, Muhammed (SAV) var. Aşık olunan var, Sen varsın. Kalbimi yerini böylesine hissettiren bana, Bir sen varsın.
Aslında inkar edenin bile içten içe benimsediği Sensin,Kul kalbini boş bıraksa da o kalbi boş bırakmayan Sen….Kalpleri dolduran sahte aşkların Sahisi Sensin.Tüm sevgilerin Ondan beslendiği kaynak Sen,
Gizli sırlarımı zamanı gelinceye kadar, bana bile söylemeyen tek Sırdaşım, dostum Sen.
Kendimi tanırken ne kadar aciz olduğumu anladığım,bunu anladıkça daha da bağlandığımsın…..
Haşa Sen yoksan,
Ben kendime nasıl varım diyebilirim????
Senin varlığına en büyük delil, Benim
Birliğinde kaybolup, Seninle BİR olan
Ben ve benim gibi diğer yarattıkların……..
EDA CEZAYİRLİ