Dört gün önce Elazığ’da, babasının işyerinin önünde oynarken kaybolan, uzun aramalar sonunda, oturdukları apartmanın havalandırma boşluğunda, çuval içinde ağzı bantlı bir halde ölüsü bulunan Yunus adlı çocuğumuzun haberi içimizi yaktı.

Evlenmesini engellediğinden, ağabeyinden intikam almak için, bu cinayeti işlediğini itiraf etmiş, o iki ayak üzerinde yürüyen, cani kelimesi onu tanımlamaya yeterli olmayan, vicdansız hala…

Geçen sene babalarının dayızadesi tarafından fidye için kaçırılıp, kendilerini ele verir korkusuyla, bir arkadaşıyla ikisini birden öldüren cani hatırlardan çıkmamıştı.

Erzurum’da internet kurdu olarak bilinen, yine ilköğretim çağındaki Musa isimli çocuğumuz, yine yakın akrabası tarafından vahşice öldürülmüştü!

Allah’ım neler oluyor bu insanlara!

Toplum toptan delirmiş mi?

Bir insan bir karıncayı bile isteyerek öldüremez.

Öldürmemesi lazım.

Allah(C.C.) sevgisi, insan sevgisi hiç uğramamış bu vicdanlara.

İnanamıyorum. Vahşi hayvan denen yırtıcıların, büyük bir şefkatle yavrularını sarıp sarmalayışlarını görünce, insanlığımdan utanıyorum.

Bu ne vicdansızlık, ne gaddarlık tarif edecek kelime bulamıyorum.

Bir baba kız kardeşinden korkarsa, çocuğuma bir şey yapar diye, kuzenler kocaman çocuklarını birbirinden korumaya çalışırsa, nasıl aile bağları güçlenir, nasıl mutlu olunur, her gördüğümüz yüze, cani korkusuyla bakarsak nasıl güçlü bir toplum oluruz.

Bir sürü niçin ve nasıllar gözlerimin önünden geçiyor.

Çok üzgünüm, çok kızgınım, bu tarif edilemez dehşeti işleyenler yeterli ceza almadan, bir kaç seneyle kurtulup aramıza karışacaklar diye öfkeliyim.

Cezalar mı ağırlaştırılır, yoksa çocuklara bu vahşeti uygulayanlara idam cezası mı konur tekrar yasalara, bilmiyorum.

Bunun önüne geçmek için bir şeyler yapılmalı. İçim dayanmıyor artık bu haberlere.

Rabbime şükür ki bu kötüler azınlıkta, iyiler ve merhametliler her zaman olduğu gibi fazla.

Yaza yaza sizleri de bıktırdım biliyorum, ama yazmaktan kendimi alamıyorum.

Ne olur anne babalar yalvarıyorum, çocuklarınızı savunmasız, başında siz olmadan, bilhassa çok küçükleri, sokaklara bırakmayın!

Artık acı haberler almayalım!

Yeter artık, yeter!!!

Ne olur bir gün de, en azından gülümseten, iyi bir haber duyalım, ne olur!!!!