Mert odasında ve kapısı kapalı. Ben diğer odadayım. Seslenip kendimi yormamak için telefonunu çaldırıyorum ve Mert yanıma geliyor,

-Anne var ya, senin gibi telefonun vıcığını çıkaran bir Allah kulu daha yoktur.

-Millet gibi en azından telefon kulağıma yapışık gezmiyorum. Hem napsaydım, bağırıp ses tellerime zarar verip kendimi mi üzseydim?

-Seni duyan da akşam sahneye çıkacaksın zanneder.

-Bırak şimdi sahneyi mahneyi de bana cevap ver!

-Peki anam… soru neydi?

-Sayfama yazı girerken bişi dikkatimi çekti. ‘Paylaş’ diye biyer var. Orada da ‘F’ yazıyor. Neyi paylaşıyoruz, ne ki o?

-Anne inanamıyorum sana... bunu gerçekten bilmiyo olamazsın?

-Bana alengilli laflar etme de soruma cevap ver.

-Boşver anne boşver... yok farzet... orada yazan şey zaten sende olmayan bişey.

-Şiiii akıllı ol... benimle güzel konuş. Neymiş o bende olmayan şey?

-Of anne yaaa ne olcak, Face. Teknoloji canavarısın işte kabul et.

-Amaann Face’miymiş. Bende bişi sandıydımdı... Neyse onu boşver de, sen en iyisi bana bi neskafe yap. Tek şekerli olsun ve karıştır şekeri. (Lütfennnn)

-Olur anam, istersen senin yerine içeyim bide?

-Yok sen zahmet etme, ben kendim içerim de yanına çikolatamı unutma.

-Peki beni sonra azad edecek misin?

-:)))))))))))

bu ne zulüm nedir bu zahmet
bu gidişin sonu kıyamet
kiracıyız bu dunyada yalan karışmıs sevdaya
iyisi mi beni azad et

:) İyi bayramlar.