Yalnızdı

Yapa yalnız

Kalabalıklar içerisinde yalnız bir yaşam sürdü

O kadar doluydu ki etrafı her gün ayrı şamata, her gün ayrı gırgır, içkiler, keyifler, sohbetler.

Ve her kesi sevmesine rağmen, alaylar, küçümsemeler, hor görmeler.

“Şunu yapsak”

-şimdi değil

“Şöyle yapsam”

-Bekle biraaaz

İşte böyle geçip gitti günler, kalabalıklar arasında yalnız bir yaşamdı hayattan onun payına düşen, herkesin kahkahalarla güldüğü ortamlarda o için, için ağlardı.

Çünkü o yalnızca sevmez,

Yalnızca saymazdı.

Sevdiği kadar sayar, saygı duyduğu kadar severdi.

Ve yalnızlığı ile baş başa terk-i diyar eyledi.

YALNIZ ADAM

Karanlık sokaklar, yalnız bir adam
Yürüyor yollarda ardına bakmadan

Takılıp düşse de kendi başına kalkacak
Ve ona hiç kimse dönüp bakmayacak

Yalnız adam tek başına
Yalnız adam tek başına

“Kimsesiz, zavallı” dedirtmez kendine
Ağlayıp sızlamaz dertleşmez kimseyle

Karanlık sokaklar, yalnız bir adam
Yürüyor yollarda ardına bakmadan

Yalnız adam tek başına
Yalnız adam tek başına..

Sibel Egemen.

/ bu yazı 26 Mart 2010 tarihinde www.haberajans.com daki köşemde yayınlanmıştır.