‘Her yeni gün ile yeni bir başlangıç yapmış olursunuz ’derler ya .Güneşin doğuşuyla yeni bir yaşam vaat etmiştir tanrı bize .. Hep acıların ardından bu sözler söylenir … Bunlarla avuturuz kendimizi .. Yatağımda uyandığımda bugün yeni bir gün .Yaşanılan acılar dinecek diyerek uyansam da pek bir işe yaramıyor aslında .
Daha çok tetikliyor acımı daha çok can yakıcı oluyor .Nefretim artıyor her geçen gün …
Harcanılan ve şimdi hiçbir değeri yokmuş gibi gecen günlerin acısı çıkıyor şimdilerde..

Hani mutlusundur o günler yaşanırken .. İleri de hiç pişman olmayacağını düşünerek hareket edersin . Gelecek umurunda olmaz ..Sadece o an yaşadıkların önemlidir senin için .. Bakarsın mutlusun o zaman gelecekte seni yaralayacak şeyleri yapmayı bile göze alırsın . Bir gün gideceğini bildiğin halde kandırırsın kendini hiç gitmeyecekmiş gibi düşüncesizce. Sonuçlarını düşünmeden .

İşte şimdi çekip gittiğinde ise ..Senin bıraktığın anılarla boğuşuyorum odamda.Ne yapacağımı bilemez bir halde .Ortada kaldım .. Çünkü; o zamanlarda yaptığım her şeyi ‘gelecekte yanımda olacak ‘ düşüncesiyle yaptım .

Hayallerin de hep o vardır.Onu yapacağız.Bunu yapacağız.Şuraya gideceğiz diye başlar bütün hayallerin..Hiçbir hayalinde onu yapacağım,bunu yapacağım,şuraya gideceğim diye başlamasın cümlene çünkü senin için ‘ben’ kavramı çoktan bitmiş.’biz’ olmuştur bile .Hiçbir zaman inanmasın onun gideceğine hep kalacakmış gibi hareket edersin ..

Sonunda ne mi olur ..?
O gider .. Sen ne yapacağını bilmez bir şekilde boşlukta kalırsın .. Şimdi ne yapacağını nereye gideceğini bile bilmezsin.
Ve nefret edersin bütün yaşanılanlardan.O’ndan ..
Ama en çokta kendinden nefret edersin ona inandığın güvendiğin için bütün hayallerini ona bağladığın için ..
Hani mutluydun..? Yaşadığın en güzel günlerdi .. ? Peki şimdi neden boşlukta hissediyorum kendimi ..? Neden içim nefret dolu ..?