Bu gelen beşinci sonbahar… Sensiz, sessiz, bizsiz… Hiç tahmin etmezdim sonbaharı seveceğimi, ama neylersin seninle geçen son baharımdı… Yağmur yapıştırıdı saçlarını yüzüne, sen gülümserdin göklerin karanlığına inat, kaçmazdın yağmurdan, doyasıya bulut suyum olurdun, bilemedim…


Ben sevmezdim sonbaharı, ama bilseydim ki son baharımızdı, doyasıya sarardım seni, gerçi doyamazdım ama, denerdim… Şimdi her yağdığında yağmur atıyorum kendimi dışarı, aynı bulutun suyu olalım diye, bilemedim…


Beş yıl önce bir sonbahardı, benim son baharımdı, hayallerim, umutlarım, neşem, gözlerim, yüreğim o baharda çakılı kaldı, Bilemedim…


Artık biliyorum, var mı faydası? Eğer geçmişse son baharın, ne bildiğinin önemi vardır ne yittiğinin… Dostlar; bu sonbahara sıkı sarılın, belki son baharınız olabilir…