Dışı simsiyah kalın bi kitap var önümde.AÇmak istese de bi yanım bi yanım kapalı kalmasından yana.Bi pencere var önümde güneşi göremeyen karanlık bi odanın aydınlığı güya.HAyat karanlığımın tüm belirtileri yerini doldurmaya başladı sanki.Varlık yokluk orasındaki bu benliğin en geç kalınmış hali bende.
GÖstersem kendimi bi doktora rahatsızlığım var diye.YAtırsa ameliyat masasına içimi.Okumaya başlasa nedenleri şu acı hayattan şu acı bunlardan diyebilir mi ki bana.Doktorda bilemez bu bendeki sebebi.Umut arayışları olmalı insanın,hayal kırıklıklarından da ziyade tutunabilecek bir dal.Birine güvenebilmeli insanbu hayatta Peki ya güvenebilecek bir insanı daha yoksa.YA bu duruma getiren bu benliği güvendiği insanlarsa.Kimi umutlar bulunsa da yıkılır ardı sıra.Kapanır yollar aydınlık pencerelerdn bile göremez insan hayatı.Dışardaki hayatı istemez bile bile.Kimin kimliğin hiç birşeyindir gerçek.Armaz umut yollarını artık düşler bile,bulamayacağını bulsada kaybedeceğini düşünerek bırakır gerçekleri göre göre.
bi gün sordum kendime gerçeği nedir senin beklentin,umdun varmıvarlığını hissettiğin bi benlik sende.Buldum bende ki cevabı.Var dedi içim var ama yıkıldı.Göz göre göre kendini attı,bile bile yokluğu yasadı.Hayal kırıklıkları var içimde bulunmayan yokluklar.Umut kaybetmek değil amacım umut olmak birbaşıma geleceğe.


Yalnızlığın belirginleştiği akşam karanlığının yakamozundaym bi başıma.Düş kuruyorum umutlarla.Hani, belki bi gün gerçek olurda yıkılan umutlarıma yardım eder diye.Bİr gün gelirde geçekler le sınanır içim okunur diye.Hani balki bi gün olur da bu yalan dünyaya inat içtenliğiyle gülemeyen şu yüzüm güler diye.




UMUTLARI YOK ETMEMEK UMUDUYLA BESLİYORUM İÇİMDEKİ YOKLUKLARI DOLDURMAK BİR GÜN BENLİĞİ BENLEŞTİREBİLMEK GÖREBİLMEK İÇİN İSTİYORUM YEŞEREN UMUTLARIMIN SOLMAMASI İÇİN DİRENİYORUM......