Mücevher Hayat

Yağmur yağdı, şimşek çaktı, uykum kaçtı. Yoğun gibi görünen hayatta görünmeyen boşluk. Sadece beklemekti işim ama neyi beklediğimi bilmiyordum. Belki daha güzel günler. Sonrası güzel olacak diye geçmedi mi sanki az sayılan uzun ömrüm. Yanıyordum neye yandığımı da bilmeden. Bir çift güzel göze mi yoksa gülümsemesini istediğim küçük bir hayat mı? Beklentilerim çoktu olmadı olamıyordu. Hayat karşıma geçmiş pis pis sırıtıyordu. Yine benim değil onun dediği olmuştu. İsyanım yok ben yanarım ne var ki şunun şurasında sonu ölüm. İster bekle ister bekleme o seni gelir bulur nasılsa.
Üzülmeye değer miydi?
Değer dedim içimden. Bize bilmediğimiz bir hediyedir beklide hayat niye çiçek bahçeleri varken bok çukurunda geçirelim. Keşke hesaba katmadıklarım çıkmasaydı da karşıma bende çiçek bahçelerini seçebilseydim. Öyle bıkmış ki insanlar her saniyesi mücevher değerinde olabilecek hayattan. Sonradan fark ettim benim mücevher dediğim hayat meğer kimilerine göre bakır kadar değeri bile olmayan bir eşyaymış..

Dün kopan bir yapraktı, düşen kuru bir daldı
Bugünden güzel değil bulacağın yarında
Aç ellerini bir bak yanan avuçlarında
Dün gitmiş yarın yok bize bir bugün kaldı
Bir bugün kaldı bize birlikte yaşanacak
Bir bugün öyle güzel ve dopdolu özlemli
Dalından yeni kopmuş tomurcuk güller gibi
Bir bugün herşeyiyle taptaze ve sımsıcak...

Muhammet Yüksel