Çevirdiğim sayfaları bir bir yakıyorum…
Rastgele kalem sallıyorum hayata, nereye ne çizeceğimi bile bilmeden…
İlk çiziği adının üzerine koyup tertemiz bir sayfaya geçmek istiyorum.yapamıyorum öyle yazmışım ki seni ne silebiliyorum ne de karalayabiliyorum…
Değişmiyorsun,olduğun gibi kalıyorsun, tıpkı değişmeyeceğine dair yemin edişin gibi hiçbir şey yapmadan usulca oturuyorsun.tamam diyorum madem sen değişmedin koyarım tüm çizikleri kendime kalırsın kendinle…
Koyuyorum tüm çizikleri, bütün kalem darbelerini planlanmış bir biçimde koyuyorum kendime. gelenler gidenler görünce bu halimi laf atıyorlar,dalga geçiyorlar.sen varken de böyle değil miydi zaten o zamanlar ikimizin kahrını çekerdim şimdi sadece seni.ne kadar karalasam da kendimi seni çoktan karalamıştım kalbimde, insanlar göremese de.biteceksin çok yakında biteceksin,sanma ki sonsuza kadar devam edeceksin.rastgele kalem salladığım darbeler seni yıpratmaya yeter.yalnız başına kaldın,elini ayağını her şeyden çekmişsin.tıpkı yaşlı dedeler gibi,ben senden gittikten sonra çok değişmişsin.
Sen eski sen değilsin.şimdi bir başka bakıyormuşsun insanlara.ara ara uzaklara dalıp gitmeler.evlenmeyeceğini söylemeler.şarkı dinlediğinde gözlerinden gelen yaşlar…bunlar sadece duyduklarım.ya aşk acısı çekiyorsundur,ya da yeni bir aşka yelken açıyorsundur.neyse bundan sonra ki hayatın bensiz,benimki de sensiz…kalp kırıklıkları,yaşanmışlıklar,ağlamalar,gülmeler,gezmeler,tozmalar hepsi hepsi geride kaldı.bir tek ben varım!artık sen yoksun,yok olmaya mahkumsun!
Biteceksin çok yakında biteceksin…
Bir kar tanesi gibi eriyip gideceksin...