Hava ne kadar kapalı.İnsanın içini acıtıyor.Sanki yağmur yağdı yağacak.Denizde öyle soluk hafif dalgalı,martılar uçuşuyor sanki yağmurun kokusunu almışlar.Ne kadar özgürce uçuşuyor ama onlarda ölümü tadacaklar ne yazık ki....çocukların sesleri geliyor dışarıdan belli ki tenafüs veya beden dersindeler.
Neler bekliyor bu çocukları şimdi her şeyden habersizler.Oysa zor bir yaşam.Maddi ve manevi.Belliki yaşamlarında zaten çoğu güzellikten mahrumlar.Birgün birilerinin canı acıyacak.Benim gibi,başı ağrıyacak.Kabuslar gece görecek .Uykuları kaçacak.Sabaha (karanlığa) uyanırken uçuklar çıkmış olacak.Korktukları zaman sığınacak bir köşe bir kucak arıyacaklar.Ama belliki güven duyacakları başını omuzuna yaslıyacak bir omuz zor bulacaklar.Saçlarını okşayan sevgi dolu bakışlarla bakan birini zor bulacaklar.İhanetler öyle çok ki hangi birini anlatabilirsin.Hangisine yanasın.İnsanlar hep böyle oyun içinde oyunmu oynuyorlar.Kimbilir,kimbilebilir ki.
Nerde o temiz duygular gerçek sevenler.Nerde o yeşil gözlerle pırıl pırıl bakışlar.Yok yok bulamadım.Çok zormu dürüst olmak.Acı da olsa sonuç dürüstlük önemli .Herkes temiz ve inaçlı olsa (gereği gibi) kimseler kapılarına kilit vurmazdı.Kimselerin kanı yere akmazdı.Kimselerin gözü yaşlı bakmazdı..Kimseler açlıktan bayğın olmazdı.Hiç bir çocuk ekmek için ağlamazdı.Eşit bir şekilde dağıtım olsaydı.Zengin zekatını verseydi.
Ama yok. Saf temiz duygular dahi artık kirletiliyor.İnsanlar onlarıda alıp uzaklara gitme telaşındalar.Ben isterdim ki ilk günki gibi ; doğduğumuz kadar temiz ve saf kalalım!Kirlenmemiş olsun ellerimiz,gönüllerimiz,dilimiz,gözlerimiz ama öyle oluncada harcıyorlar olanları...Ama olsun sonsuz yaşam var ya onun için her şeye değer.Birde sevgiler gerçek olsun gönülden,sahte duygulara yer olmasın bu dünyada.Ama var!
Herşeyin maviliğinde beyaza başlamak dileği ile sayğı ve sevgiler.