SELAM;
Suretine değil sana âşık oldum. İçimde yarattığım sana. Benim gözümün içine bakarak sevgisini söyleyen, sana âşık oldum.
Hem sensin o, hem değilsin. Hem benimsin, hem hiç olmadın. Hem yaşıyorsun, hem de ölüsün.
İçimde bir sen yarattım ki, bu senden senin bile haberin yok. Bunu sen bile tanımıyorsun.
Daha çok mu seveceğim seni, yoksa çizdiğim seni mi?
Hata mı yapıyorum? Çok mu, giydiriyorum seni? Hep istediğim gibi birimi çiziyorum hayallerimde seni?
Aslında hayallerimde sen hep benimsin. Ama gerçekte hiç olmayacaksın. Seninde bir dünyan olacak.
Küçük bir çocuğun evcilik oyunu gibi. Sen varsın. Ben varım ve çocuklar. Mutluyum… Bununla yaşıyorum. İçimde bekle diyen sesi aslında ben mi üretiyorum? Yok mu öle bir ses? Ben duymak istediklerimi mi duyuyorum? Beklemezsem hata yapacağımı biliyorum, bir kalp kırıklığını daha kaldıramayacağım için mi bu ses…
Bana yardım et… Çok karışığım. İçim resmen ikiye bölündü. Kim ne diyor bilmiyorum. Hangisini dinleme gerektiğini bilmiyorum. Yoruldum artık içimdeki bu sesten, bu savaştan. Senelerdir bitmedi. Tam iyiyim artık dediğimde daha beter oluyorum. Bitmiyor, bitmiyor bu savaş.
Bilmiyorum, şuan hiç bir şey bilmiyorum. Daha ne kadar çok şey bilmediğimi, BİLMİYORUM…

FUNDA