Her sabah yeniden doğuyor diyorum . bir gün bitiyor elbet ; ama yeni bir gün başlıyor . biz acılarımızı sonsuz sanarken , son buluyor bir gün o acı . tahmin etmediğimiz bir anda son buluyor . Tıpkı hayat gibi ... bana göre acılar sonludur ama , onu sonsuza hale çeviren bizlerizdir . sonsuza dek sürmesini isteriz . o nedenle kendinizi sorgulayın : ben bu acıyı bitirmek istiyor muyum ?? acaba diyerek ... eğer o şeyin bitmesini istiyorsanız ; acının , mutsuzluğun ... sonu gelicektir emin olun ... tamamen bitmez ama dindirirsiniz o acıyı ...

Tamamen bitmez ama yıllar sonra bir bakmışsınız ; o insan karşısında kalbiniz acımaz ... sizi yaralayan bir olay basit bir olay gibi gelir . ben bunu nasıl unuttum diye sorarsınız kendinize ... ama cevap bellidir ; ZAMAN ...
bir gün acılarımız diner.
bir gün unuturuz o acıları ...

Zaman bir yolculuktur . engebe yada bir düzlük ... hayat bunlardan ibaret üzüntü , kalp ağrısı , sevinç , bazen hıçkırıklar , bazen dünyanın en büyük mutluluğu ... siz yeter ki ; o engellerde yıkılmamayı değil :) çünkü elbet yıkılacaksınız , yenilgiler alıcaksınız . sizin sadece yapmanız gereken yeniden kalkmasını bilmek ... dimdik ayakta durmayı öğrenmek her yıkılışta ... işte o zaman ... yenilseniz de ben kazandım dersiniz ...

Acılar biter . ve mutluluk başlar bu zaman yolcuğunda ... ama o acılar yaşanmalı değil mi? çünkü bize bir çok şeyi öğretir ... ama siz siz olun ... onu sonsuza çevirmeyin :) ... her şey sizin elinizde , bunu unutmayın :)

Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim :)