O değil de;

Bugün feci ıslandım. Yanımda şemsiyem vardı ama kullanma klavuzu yoktu. Hiçbir yerde unutmadan eve getirmeyi de başardım ayrıca.

O değil de;

Şanslı günümde olmalıyım, gidişte ve dönüşte iki kez otobüs hareket ettikten sonra el ettim ve inanılmaz bir şekilde otobüs durdu. Gülümseyen şoförlerle karşılaştım. İçim açıldı.

Onlara buradan kocaman sevgiler...

O değil de;

Islak fare kıvamında otobüse kendimi zor attım ve otobüs full. Nefes alınmıyor. Bir süre gittikten sonra otobüse koşmanın verdiği ve yazdan sonra üzerimdeki montun verdiği sıkıntıyla darlandım.

Cam kenarında ayazda kalmış gibi büzüşmüş oturan beyefendiye, ’Camı biraz açar mısınız’ dedim,

’Yağmur yağıyor görmüyor musunuz, yeterince ıslanmışsınız bence’ dedi.

:) Tövbe Tanrım’a...

O değil de;

Üzerinize afiyet galiba şifayı kaptım. :))) Hayret! Cam da açmamıştık ama...

O değil de;

Üst kattakilerin bu kavallı türkülerini 7-24 dinlemekten fena halde sıkıldım. Öyle ki; kaval sesini duyunca sürüye karışasım geliyor artık. O derece...

Hayır bende severim türküyü ama bal olsa hergün yenmez yani...

O değil de;

Çocukken de sevmezdim balı. Sevgili ailem ısrarla bal yedirmeye çalışırdı. Memleketten gelen tereyağını ve balı karıştırıp ballıterem yaparlardı.

Sonrası malum. Karışımı ekmeğin üzerine sürüp, ’Bu bitecekkk’ derlerdi.

Hiç bitmezdi.

O değil de;

Artık yapmasalar... Ben büyüdüm...

O değil de;

korkmuyorum artık senden gece/korkmuyorum hiç karanlık/üzerime hep gel istersen/sar beni ben kaçıp gitmem/korkmuyorum artık senden yalnızlık/korkmuyorum hiç korkmuyorum/yüreğime vur vur istersen/kalmadı hiç kaçıp gitmem/sokaklarda yanımda dolaşan yağmur/geceleri başucumda duran yağmur/avucumda ellerin yerine yağmur/vur yüzüme vur yüzüme

O değil de;

İyi bayramlar...