Merhaba!

Yeni arkadaşlarımız pek tanımayacaklardır muhtemelen ancak bir dönemler pek çok yazımı burada paylaşmış, sizlerden de çok güzel destekler almıştım.

Yazmaya yeni başladığım zamanlardı, bir anlamda bugünkü geldiğim yerde buranın büyük payı vardır!

Sonraları bir gazetenin blog sayfasını önerdi bir arkadaşım, yavaş yavaş yazılarım daha güncel olmaya başladı; o nedenledir ki buradan istemesem de uzaklaştım, zira ancak bir yere zaman ayırabiliyor insan...

Neyse, fazla uzatmayayım, burada yazdığım yıllarda uzak bir hayal gibi görünürdü köşe yazarlığı; bugün gerçek oldu!

Milliyet.com.tr de bir köşem var artık, "Çıplak Pencere"!

Özellikle sizlerle paylaşmak istedim, zira çok uzak gibi görünen hayalim üç yıl gibi bir süre içinde gerçekleşti!

Bir-iki deneyimimi de aktarmak istiyorum, naçizane: Bu süreç içinde tüm yazılarımı öncelikle kendi keyfim için yazdım, ancak bir köşe yazarıymışcasına sorumlu hissettim; şöyle ki onca yazı içinde bir satırı dahi laf olsun diye yazmadım, gereksiz polemiklere de girmedim, ya da ille de beni sevsinler diye şirin görünme kaygısına da düşmedim.

Yani, amacımdan hiç şaşmadım!

Bir beklentim yoktu oysa, böyle bir olanak da yoktu halihazırda...

Günün ne getireceği belli olmuyor, yeni bir uygulama ile köşe yazarlığı teklif ettiler; ne mutluyum ki beni uygun görmüşler!

Hayalleriniz gerçekmiş gibi davranın denildiğinde ne demek istediklerini tam olarak anlayamamışım meğer, oysa durum bundan ibaretmiş gerçekten!

Hayallerinizin gerçek olması dileğimle, sevgilerimle...

Gülgün Karaoğlu
Eylül,01/2010