Nedendir mesafeler?





Nedendir insanoğlunun sevgisini kalbinde tutması?
Öyle bir dünyamız var ki, ne kendimiz farkındayız yaşadığımızın ne de başkaları..
Diyelim ki ailemizi çok seviyoruz veya dostlarımızı,arkadaşlarımızı …
Bu insanlara yeteri kadar zaman ayırabiliyor musunuz?Sevginizi her şarta onlara hissettirebiliyor musunuz?Gözlerinin içine bakarak (mekan önemli olmadan)sevginizi söyleyebiliyor musunuz? Gönül ister ki tüm cevaplar evet olsun…
Ama durum hiçte öyle değil neden mi, bakın bakalım bu gerekçeler size tanıdık geliyor mu?

“Ben elbette hepinizi çok seviyorum ama içimden…”

“Şu işler zamanında biterse bizimkileri hafta sonu pikniğe götüreceğim ne zamandır onları


aramamamdan şikayetçiler.”

“Daha öncede söyledim bu aralar çok yoğunum”

“Ben bir baba olarak çocuklarımı çok seviyorum ama bunu onlara söylersem aradaki saygının ortadan kalkacağından korkuyorum”

“Annemi bir haftadır arayamadım;dersler,sınavlar,araştırmalar,yetiştirmem gereken dosyalar…anlayışla karşılar umarım.”


“Ya güzel arkadaşım sen yalnız değilsin ama bu aralar işlerim çok onun için aramadım birde beni düşün…”



Bahaneler bu şekilde devam eder gider…PEKİ NEREYE KADAR?

Her birimizin zamanında bitirmememiz gereken işleri var.Ya da şu kısacık hayat içinde çok yoğunuz…

Peki bu yoğunluk nereye kadar,ya planladığımız işlerimizden önce biz bitersek?

Hiçbirimizin yarına çıkmaya garantisi yok.O halde işlerden bize kalan 1 dakikaya bile çok şeyler sığdırmayı bilmeliyiz

Hayatı ertelememeliyiz.Ben sizlere işi gücü bırakın demiyorum bu zaten mantıksız bir şey olur.Ama boş kalan 1 dakikamızı bile sevgiyle doldurmalıyız…Tamam yoğunuz ama 24 saat değil… bu zaten imkansız bir durum…Gün içinde mutlaka vaktimiz olacaktır.


Hadi o zaman vakit geçiyor… Biz uygun zamanı beklesek bile vakit bizi beklemiyor…

Fatma AYAR