Gök kubbemde dans eden yıldızların ilhamıyla başladım söze…
Şimdi karanlığın omzuma düştüğü saatlerdeyim…

Okşarcasına dokunuyorum sevgi yüklü ellerimle, tini titreyen beyaz kâğıda. Eylül akşamlarının ince sızılarından dökülen hüzün gibi boynu bükük kelimeler var satır aralarımda.
Kentin çıkmaz sokaklarında sarılık hastalığı geçiren yaprağın sancısına benzer cümlelere doktorluk ediyorum.

Aslında tüm hassasiyetim, yüreğimde iz düşümü yaşayan bir aşkın nefesinden geliyor. Yorgunluk kokan düşüncelerim arasından sıyrılıp, sevda masallarına çağrışım yapar gibiyim.

__Aşk, ne de mis kokuyor burnuma… Hey sen! Güzel görünüyorsun yürek aralığımda…/

Tanımı tek cümlede bitmeyen, sonsuzluk abidesine benzer bir duygu aşk denilen şey. Herkes yaşadığını yakıştırıyor aslında bu çerçeveye.

Kimi bir tahta köprüde el ele yürümekle, kimi ıssız yolda özgürce koşmakla.
Ya arka sokaklarda, keman sesinde kendinden geçmiş o çiftin dansı.../

Aşkın ince belli dallarından süzülen mutluluk yağmurları kadar sağanak ötesi bir sel altı kalışları bunlar…

Bir de hasretliklerin dize düştüğü o masum ıraklıklar var…/
Özlemlerin tavan yaptığı, zamanın uzak iki sevgiliye, tanıklık ettiği anlar…

__Hey! Biz aşkın haletlinden memnunuz aslında. Her koşulda çırpınan kalp duruyor sol yanımızda. Ne güzel!

Yaş kaç olursa olsun, tavan arasındaki o tozlu rafların ardına saklanılamayan tek mücevher…/ Aşk!

Geçen yıl tam bu zamanlar, yine hüzün getirmişti eylül kıyıma. Birkaç gün etki tepkisine maruz kalınca; irkildim de geldim kendime.

__Ne oluyor? Aşk her mevsim güzel! Sana mı düştü, gölgesine gözyaşı dökmek…/

Keza dökülecek elbet… Lakin bu umutsuzlukta neyin nesi?
Aşk; umudun kasıklarında saklı bir sancı değil mi?/

Aklıma düştü, bir de imkânsızlıklar var; hani ağrısı diğerlerinden biraz şiddetli.
Ama inandım artık… Her aşkın bir doktoru var kendince…/

En çok da üzüldüğüm şu tek kişinin kendince yaşadığı aşk…
Onu Görünce titriyorsun, konuşmayı unutuyorsun karşısında, şiirlere resmediyorsun onu… Ama kişi kayıtsız duygulara…

__Ah ne yapmalı? Yo ben olsam beklemezdim. Sadece sevmenin tadına varırdım…/ ama laf aramızda, geliyorum derse de kapatamam ya kapıyı…/

İleri geri çok konuştum… Ocakta kaynayan aşkı kıvamına getireyim derken, kaçırmamalı dozunu, değil mi ya…

Sevmek güzel… Âşık olmak ötesi şey…

___Ne olursa olsun, hangi hüzün düşerse düşsün kıyımıza ve hangi mevsim dolaşırsa dolaşsın çapımızda; _aşklara_ diyelim mi?
Ben dedim bile.
Arkamdan diyecek olan varsa; serçe parmağını kaldırsın…/
=)



/…Sorgusuz Sabah Üstü’nden…/
__Sessiz kalemin sessiz çığlıkları__Sessiz_cE__