BİR KEBAN MANZARASI…
Bazen aklıma hiçbir şey gelmez…
Öyle boş boş bakarım PC ye…
Tıpkı Keban gibi…
Rahmetli “ Kurutürk” vardı…
Yani İbrahim DOĞAN…
Onun dükkânın önünde bir tut ağacı var…
Onun altında oturmuş gibi görürüm kendimi…
Öyle his edince her şeyi bilirim, zannederim…
Atar tutarım…
Kesip biçerim…
Bazen en iyi siyasetçi…
Bazen en iyi terör uzmanı…
Bazen en iyi ekonomist…
Memleketteki bütün sorunlara çarem var…
Ama PC nin başına oturunca…
Hiçbir şey yok…
İşin kötü tarafı hiçbir şey bilmediğimin farkında olmamak…
Nerden bileceğim ki?
Okumuyorum ki yeni bir şey öğreneyim…
Gezmiyorum ki yeni yerler göreyim…
Her gün oturduğum yer aynı olunca,
Gördüğüm yerde, en fazla 50-100 metre…
Oda gözlerim iyi görürse…
Bazen değişik bir araba görürsem,
Hemen merak ederim…
Kimin arabası…
Markası…
Modeli…
Onu düşünürüm…
Yabancı biri geçerse oradan,
Dik dik bakarım…
Kimdir, nedir…
Nerden gelmiş?
Neye gelmiş?
Kime gelmiş…
Merak ederim…
Eski bir tanıdık geçerse,
Eskiden şöyleydi…
Böyleydi…
Falanın oğlu…
Az bir defosu var mı?
O aklıma gelir önce…
Sonra kalkar bakkala giderim…
Bir kilo sebze için bütün kasayı ellerim…
Bakarım yine saat geçmemişse…
Bu defa başka bir duvarın dibine otururum…
Bir cigara yakarım…
Onlarca motursiklet geçer…
Yaktıkları yağdan saçtıkları zehiri ciğerlerime çekerim…
İzmariti yola atar birde tükürürüm yerlere…
Sonra kalkar eve giderim…
Hiçbir şey sorgulamam…
Birey olmayı…
Dik durmayı…
Hakkını arayabilmeyi…
Sorgulamayı…
Aklımdan bile geçirmem…
Hiç sosyal bir etkinliğe katılmam…
Sosyal bir sorumluluk almam…
Sevmediğim biri doğruyu söylerse,
O benim doğrum olmaz…
Akşamları 3. sınıf Tv dizileri izlerim…
İçinde geçmezde geçse bile eğitici öğretici yanı beni ilgilendirmez…
Benim ilgilendiğim…
Lüks araba ve mekânlar…
Benim dünyam bundan ibaret…
Bu bir tablo aslında…
Ama içinde yüzlerce resim var…
Siz neyi, kimi isterseniz onu görürsünüz…
Bu tablo güzel bir tablomu?
O da alıcısına bağlı…
Bu tablo yıllardır değişmiyor…
Yakın zamanda değişirimi?
Uzak ihtimal…
Maalesef!!!