Ne soğuk iklimler yaşadım senden sonra,ne karlar örtündüm üstüme.Nasıl da savruldu ayrılıklar satırlarımdan,bir çok kez başka kelimeler anlamını yitirdi bende.Uzak kaldım aylarca sıcacık dost sohbetlerden.Benim dilim hep senin gidişine döndü,seni konuşmak istedi saatlerce.

Yalan geldi başka isimler,benim için bir tek isim vardı anlamı büyük:Sen.

Onca iç acısı,onca yalnız geçen akşamlardan,sensiz geçen gecelerden sonra birden bire ne oldu?Bu sabah bambaşka düşler görmüş bir sabaha açtım gözlerimi.Mahçup bir huzur, bana günaydın dedi.Ne yorgun düşüncelerimden kalma iç çekme kalmıştı,ne de uykusuzluktan

kaybolmuş gözlerim.Ne hayatta tek sendin artık,ne de sen hayattın.Yüreğim gebelikten kurtulmuş,kuş gibi hafif olmuştu sevgilerim.Ne o kaldıramayacağımı zannettiğim gidişin kalmıştı,ne de bana bıraktığın sessizliğim.Saymamıştım ama günlerdir neler de öğrenmiştim?

Hani sen yaban ellerin olmuştun ya:Benim de ellerim olmuş tutunca avuçlarında ılık da olsa biraz dokunacağım.Gündelik meşguliyetlerim,espiri dolu sohbetlerim olmuş.Vicdanım rahat gittiğim bahçeler olmuş ve ben hiç hatırlamamışım nedense seni?Nasıl olduysa

hatırlıyamadım ne sesini,ne göz rengini.Geç kaldığım günlük işlerime koşmak istedim,sevincim tahliye olmuş mahkum sevinci,huzurum hastaneden taburcu sanki.Dermansız sandığım hastalıktan bir mucize kurtulmuş gibi.Şaşkınım kendi halime!Ellerime bakıyorum,saçlarıma,gözlerime,hatta uzun zaman kesmeyi unuttuğum tırnaklarıma bakıyorum onları bile kesmişim,hepsi çok iyi.Dişlerimi fırçalamışım bembeyaz,ne titreyen ellerim var ne de tutmaz sandığım dizlerim.Hiçbiryerim ağrımıyor,ne sızım kalmış ne de dermansızlığım.

Nasıl da kaplamışsın inançlarımı,sana secdeye dururum sanıyordum,bu sabah Allah’a yakardım.Hatır bu unutulur mu?Dualarıma seni de kattım.

Zaman ne güzel reçeteymiş tüm dertlere bu arada bunu da öğrendim.Ölüm yokmuş hiçbir gidişin hüznünde, dönülmeyecek yerler olmadıkça sonunda.

Ben aylarca döktüğüm gözyaşlarının son damlasını akıttım.Sen de nokta koy acılarına.Gittiğin yerde mutlu ol.Sevgilerin olsun buket buket sana çiçeklerle gelecek. Sevinçlerin olsun bahar sabahları esintisinde.Dostların olsun beni aratmayacak,yıllandıkça güç bulup seni hiç unutmayacak.

Şimdi son satırlarımı okuyanlar belki de ayrılık mısralarına son verişime kızacaklar.Ne de güzel döktürüyordu diyecekler belki.Ama benim de hakkım değil mi güzel günleri yazmak?Hakkım değil mi senden sonra da hayata gülümseyerek bakmak?

Unutma birlikte paylaştığımız o derin zamanları ve unutma sen de üzüntüler bitiyor diye dostluklar da son bulacak değil ya.Biz uzaklaşınca bırakmak için tutmadık ki ellerimizi.

Son kez beni merak etme demek için yazdım satırlarımı.Ben iyileştim,sağlam duruyorum ayakta şimdi.Son kez hoşçakal.Böyle dedim diye de üzülme.Gidişine yaralarımı ne kadar sarabilirsem sarayım,ben her sabah hiç unutmadan elbet dualarıma katacağım seni......

YASEMİN GÜLMÜŞ