Üreyimlə bu gun sənden danısdıq,mən ona,o mene anlatdi səni.Men səni sevmədiyimi anlatdim ona,o seni nə qədər sevdiyini anlatdi mənə.Mən ona sənin mənə etdiyin pislikləri anlatdim,o ise sənin ona etdiyin yaxşılıqları anlatdı.Mən sənsiz çox xoşbextem dedim,o sənsiz yaşaya bilmədiyini dedi.İlk defeydi üreyim ilə sənin haqqında danışırdıq,ilk dəfəydi səni nə qədər sevdiyimi anladım.Ondan niye səni bu qədər sevdiyini soruşdum.Sakit dinmezcə durdu.Zaman keçirdi,sualımın cavabıni ala bilmirdim,üreyim mənə cavab vermək istəmirdi.Gözlərini yayındırırdı məndən,susmuşdu,danışmırdı.Ağladığını gördüm,səssiz-səssiz ağladığını gördüm,o zaman daha çox anladım səni sevdiyini.Anlamadığım bu qeder asan suala səssizcə durub ağlamasıydı.”yaxşı onu niye bu qədər sevirsən? -soruşmuram səndən,niyə bu sualı verdiyimdə belə səsssiz-səssiz,için-için ağlayırsan?”-soruşdum.YAyındırdığı gözləriylə gözlərimə baxdı.”Mən onu niyə bu qədər sevdiyimi bilmədiyim üçün ağlayıram”-dedi və getdi.Məyər mən səni ürəyimdəndə çox sevirəmmiş sevdiyim…