Be hey can insanlar candan dostlar, sevgililer, yarlar,yarenler ve Yaşayan beden olarak dünyaya gelmiş insanoğlu herkesle ama ayrımsız herkesle acımı paylaşmak istedim.Belki bir nebze olsun rahatlayacağım.
Belki ileride ama şu an değil bu yazıya konu olanlar için şiirler yazacağım bu kişilerimi hep yaşatmaya çalışacağım ama belki ileride ömür vefa edip zaman alırsa.
Ben Recep KAHVEÇİOĞLU`yum neticede bir insan naturel olarak yaratılmış bir vücudum.Bundan yaklaşık 94 gün önce Anne tarafımın kızlardan en büyükleri olacan Havise teyzemi kaybettik. (O.D.H.`de Öldü)Öyle amansız bin acı yaşamaya başladıkki bütün aile hatta bütün ana tarafı ve baba tarafı olarak bunun tarifi imkansız.O en sevdiğimiz ve saydığımız ençok disiplininden hemde amansız bitmeyen Adaletinden korktuğumuz canımızdı.Ama her fani gibi(Bİr gün Bizlerde) ölüp aramızdan ayrıldı.
Bu acıdan tam 72 gün sonrada aynı teyzemin yani Havise teyzemin Büyük oğlu Emekli Öğretmen İsmail ÖZDEMİR`i de kaybettik.Abimde teyzemin acısına dayanamıyarak Kalp krizi geçirip bir hastaneye kaldırıldı.Yapılan tüm müdahalelere olumsuz cevap vererek, bütün tedavileri reddederek adeta ötenazi hakkını kullanarak oda annesinin peşinden gitti.Çünkü o teyzemin yani Annesinin ölümünü kabullenememişti ve kendisini çağırdığını söyleyerek ölümü hayata tercih ederek o da bizleri terk etti.(Allahım her ikisinede gani gani rahmet eylesin.Tüm ölmüşlere mağfiret olsun)
İşte sizlerle paylaştığım ama hayatımda unutamayacağım bir yıl 2009 ve unutamayacağım (Şimdilik)üç ay Şubat,Mart ve Nisan.
Bu acı tüm sevenlerden ve sevdiklerimizden uzak olsun.